W
JAROSŁAW WACH
Ur. 1980 r. w Świdniku. Absolwent filologii polskiej UMCS, obecnie doktorant na Wydziale Humanistycznym. Od 2005 r. członek zespołu redakcyjnego „Akcentu”. Krytyk literacki, zajmował się w szczególności najnowszą prozą polską. Publikował m.in. w: „Acta Humana”, „Akcencie”, „FA-arcie”, „Forum Akademickim”, „Twórczości” oraz w pracach zbiorowych. Mieszka w Lublinie.
Ur. 1980 r. w Świdniku. Absolwent filologii polskiej UMCS, obecnie doktorant na Wydziale Humanistycznym. Od 2005 r. członek zespołu redakcyjnego „Akcentu”. Krytyk literacki, zajmował się w szczególności najnowszą prozą polską. Publikował m.in. w: „Acta Humana”, „Akcencie”, „FA-arcie”, „Forum Akademickim”, „Twórczości” oraz w pracach zbiorowych. Mieszka w Lublinie.
ANNA WAL
Adiunkt w Zakładzie Literatury Polskiej XX Wieku w Instytucie Filologii Polskiej UR. Opublikowała książkę Twórczość w cieniu menory. O prozie Adolfa Rudnickiego (2002). Obecnie przygotowuje monografię twórczości Herminii Naglerowej. Mieszka w Rzeszowie.
WOJCIECH WALAT
Dr hab. prof. ndzw. Absolwent kierunku wychoiwanie techniczne WSP w Rzeszowie. Pedagog i dydaktyk. Pełnił wiele funkcji administracyjnych na Uniwersytecei Rzeszowskim. Aktualnie kieruje Zakładem Dydaktyki Ogólnej i Systemów Oświatowych na Wydziale Pedagogicznym oraz drugą kadencję pełni funkcję prorektora ds. studenckich i kształcenia na Uniwersytecie Rzeszowskim. Jego zainteresowania badawcze obejmują teorię książki szkolnej oraz zasady funkcjonowania systemów oświatowych. Jest redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Edukacja – Technika – Informatyka”, autorem i współautorem ponad 300 publikacji naukowych i popularnonaukowych (w tym monografii, podręczników szkolnych, zeszytów ćwiczeń i programów nauczania dla szkół podstawowych i gimnazjów). Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
KRYSTYNA WALC
Ur. w 1961. Historyczka literatury i krytyczka literacka, zajmuje się literaturą okresu Młodej Polski i zagadnieniami literatury popularnej (postać wampira, horror, kryminał okresu PRL). W 2006 obroniła pracę doktorską Z problemów młodopolskiego antyurbanizmu. Autorka haseł w Słowniku literatury popularnej pod red. T. Żabskiego. Współpracowniczka „Frazy”, przewodnicząca Zarządu Stowarzyszenia Literacko-Artystycznego „Fraza”. Pracuje w Pracowni Polonistycznej Pigonianum Biblioteki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Uprawia malarstwo. Mieszka w Rzeszowie.
DOROTA WALCZAK-DELANOIS
Profesor i kierownik sekcji literatur i języków nowożytnych oraz katedry polonistycznej w Université libre de Bruxelles. Autorka książki Inne oblicze awangardy. O poezji Jana Brzękowskiego, Jalu Kurka i Adama Ważyka (2001) oraz podręczników uniwersyteckich do nauki języka polskiego. Od 2008 r. jest redaktorem naczelnym pisma „Slavica Bruxellensia” (http://slavica.revues.org/). Prowadzi badania nad polską poezją współczesną, widzianą w relacji z obrazem i w perspektywie komparatystycznej. Uprawia malarstwo i rysunek. Opublikowała dwujęzyczny tom poetycki Rozmysły / Pensuelles (2004).
Profesor i kierownik sekcji literatur i języków nowożytnych oraz katedry polonistycznej w Université libre de Bruxelles. Autorka książki Inne oblicze awangardy. O poezji Jana Brzękowskiego, Jalu Kurka i Adama Ważyka (2001) oraz podręczników uniwersyteckich do nauki języka polskiego. Od 2008 r. jest redaktorem naczelnym pisma „Slavica Bruxellensia” (http://slavica.revues.org/). Prowadzi badania nad polską poezją współczesną, widzianą w relacji z obrazem i w perspektywie komparatystycznej. Uprawia malarstwo i rysunek. Opublikowała dwujęzyczny tom poetycki Rozmysły / Pensuelles (2004).
MARIA WALENDOWSKA
Ur. 21 stycznia 1934 w Hrubieszowie, zmarła 24 września 2013 w Jeżewie (województwo kujawsko-pomorskie). W 1966 ukończyła studia na wydziale ekonomiczno-socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego, ze specjalnością socjologia pracy. Po studiach kontynuowała pracę naukową w dziedzinie socjologii religii. Okresem jej największej aktywności były lata siedemdziesiąte XX wieku. Zamieszkała w Warszawie, współpracowała z prasą katolicką Stowarzyszenia PAX – miesięcznikiem „Życie i Myśl” (gdzie wchodziła w skład zespołu redakcyjnego) i tygodnikiem „Kierunki”. Wygłaszała prelekcje na temat socjologii religii m.in. we Wrocławiu i Krakowie, gdzie w jednym z nich uczestniczył bp Karol Wojtyła. Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim przygotowywała pracę doktorską „Religijność wiejska w warunkach urbanizacji”, opartą o badania prowadzone w Łęcznej k. Lublina (promotorem był ks. prof. Władysław Piwowarski). Poważne problemy zdrowotne uniemożliwiły jej ukończenie rozprawy i spowodowały rezygnację z pracy zawodowej. Od 1991 często przebywała w Jeżewie, gdzie w końcu zamieszkała na stałe, pod opieką córki lekarki.
WOJCIECH WALKIEWICZ
Fotograf, operator filmowy, publicysta. Ukończył Policealne Studium Fotograficzne w Warszawie (1986) oraz Wydział Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na kierunku Operator obrazu filmowego i realizator TV. Jest autorem zdjęć do filmów dokumentalnych, teledysków i cyklicznych programów telewizyjnych. Prezentował prace fotograficzne na indywidualnych i zbiorowych wystawach w wielu miastach Polski, na Ukrainie i w Szwajcarii. Zdobył wyróżnienie w międzynarodowym konkursie „Time” w Tajlandii (2013), II nagrodę w konkursie „Kieleckie inaczej” (2010). Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2016).
Fotograf, operator filmowy, publicysta. Ukończył Policealne Studium Fotograficzne w Warszawie (1986) oraz Wydział Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na kierunku Operator obrazu filmowego i realizator TV. Jest autorem zdjęć do filmów dokumentalnych, teledysków i cyklicznych programów telewizyjnych. Prezentował prace fotograficzne na indywidualnych i zbiorowych wystawach w wielu miastach Polski, na Ukrainie i w Szwajcarii. Zdobył wyróżnienie w międzynarodowym konkursie „Time” w Tajlandii (2013), II nagrodę w konkursie „Kieleckie inaczej” (2010). Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2016).
MIKA WALTARI
(1908–1979). Najsłynniejszy obok Tove Jansson fiński pisarz. Pracował także jako dziennikarz i krytyk. Światową popularność przyniosły mu wielokrotnie wznawiane powieści historyczne, a wśród nich Egipcjanin Sinuhe, znany także z hollywoodzkiej ekranizacji (polski przekład autorstwa Zygmunta Łanowskiego ukazał się po raz pierwszy w 1978 r.). W Finlandii niesłabnącą popularnością cieszą się także adaptacje filmowe jego cyklu kryminałów, które po polsku ukazały się w tłumaczeniu Sebastiana Musielaka nakładem Wydawnictwa Literackiego: Kto zabił panią Skrof?, Błąd komisarza Palmu oraz Tak mówią gwiazdy, panie komisarzu. Waltari jest także twórcą znanych utworów dla dzieci, m.in. filozoficznej bajki Chiński kot, która ukazała się w wydawnictwie Bona w tłumaczeniu Iwony Kiuru z ilustracjami Marii Ekier.
(1908–1979). Najsłynniejszy obok Tove Jansson fiński pisarz. Pracował także jako dziennikarz i krytyk. Światową popularność przyniosły mu wielokrotnie wznawiane powieści historyczne, a wśród nich Egipcjanin Sinuhe, znany także z hollywoodzkiej ekranizacji (polski przekład autorstwa Zygmunta Łanowskiego ukazał się po raz pierwszy w 1978 r.). W Finlandii niesłabnącą popularnością cieszą się także adaptacje filmowe jego cyklu kryminałów, które po polsku ukazały się w tłumaczeniu Sebastiana Musielaka nakładem Wydawnictwa Literackiego: Kto zabił panią Skrof?, Błąd komisarza Palmu oraz Tak mówią gwiazdy, panie komisarzu. Waltari jest także twórcą znanych utworów dla dzieci, m.in. filozoficznej bajki Chiński kot, która ukazała się w wydawnictwie Bona w tłumaczeniu Iwony Kiuru z ilustracjami Marii Ekier.
HENRYK WANIEK
Ur. w 1942 w Oświęcimiu. Malarz, rysownik, prozaik, eseista, krytyk. Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku należał do katowickiej grupy artystycznej ONEIRON. Opublikował siedem książek eseistycznych (m.in. Hermes w górach śląskich, 1994; Opis podróży mistycznej z Oświęcimia do Zgorzelca 1257–1957, 1996; Cmentarz nieśmiertelnych. Kolonia pisarzy i innych takich, 2015), siedem powieści (w tym: Dziady berlińskie, 1984, 1998; Wyprzedaż duchów, 2007; Obcy w kraju urodzenia, 2016), zbiór opowiadań Miasto niebieskich tramwajów (2017), opowieść Szalone życie Macieja Z. (2018), sylwy Modlitewnik i notatnik drogowy (1984–1994) (2013) i Modlitewnik i notatnik drogowy 1994–2004 II (2020). Laureat m.in. Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego (1997), Kulturpreis des Landes Niederschleisen, Dolnośląskiej Nagrody Literackiej „Laur”, Nagrody Fundacji Kultury (2003). Jego powieść Finis Silesiae znalazła się w finale Nagrody Nike (2004). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005) i srebrnym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2007). Prezentował swoje prace malarskie i rysunkowe na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych, m.in. Kwadratura koła (Galeria Op Enheim we Wrocławiu 2022, której towarzyszył obszerny katalog). Mieszka w Warszawie.
Ur. w 1942 w Oświęcimiu. Malarz, rysownik, prozaik, eseista, krytyk. Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku należał do katowickiej grupy artystycznej ONEIRON. Opublikował siedem książek eseistycznych (m.in. Hermes w górach śląskich, 1994; Opis podróży mistycznej z Oświęcimia do Zgorzelca 1257–1957, 1996; Cmentarz nieśmiertelnych. Kolonia pisarzy i innych takich, 2015), siedem powieści (w tym: Dziady berlińskie, 1984, 1998; Wyprzedaż duchów, 2007; Obcy w kraju urodzenia, 2016), zbiór opowiadań Miasto niebieskich tramwajów (2017), opowieść Szalone życie Macieja Z. (2018), sylwy Modlitewnik i notatnik drogowy (1984–1994) (2013) i Modlitewnik i notatnik drogowy 1994–2004 II (2020). Laureat m.in. Nagrody im. Andrzeja Kijowskiego (1997), Kulturpreis des Landes Niederschleisen, Dolnośląskiej Nagrody Literackiej „Laur”, Nagrody Fundacji Kultury (2003). Jego powieść Finis Silesiae znalazła się w finale Nagrody Nike (2004). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005) i srebrnym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2007). Prezentował swoje prace malarskie i rysunkowe na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych, m.in. Kwadratura koła (Galeria Op Enheim we Wrocławiu 2022, której towarzyszył obszerny katalog). Mieszka w Warszawie.
KATARZYNA WASILEWSKA
Absolwentka Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, obecnie doktorantka na Wydziale Polonistyki UJ oraz studentka Filozofii Umysłu i Kognitywistyki na Uniwersytecie Papieskim im. Jana Pawła II w Krakowie. Interesuje się językoznawstwem, kognitywistyką i science fiction w kulturze popularnej. Od przeprowadzki z Wyszkowa pod Warszawą, zakochana w Bieszczadach. Jej formą wypowiedzi od zawsze są krótkie opowiadania i miniatury literackie. Mieszka w Bóbrce w Bieszczadach.
ZDZISŁAW WAWRZYNIAK
Ur. w 1944 r. Prof. dr hab., germanista, skandynawista, poeta i tłumacz. Wieloletni dyrektor Instytutu Filologii Germańskiej UR. Autor wielu publikacji naukowych, w tym nowatorskich skryptów do nauki języka niemieckiego (Adam und Eva im Paradies. Der Geduld und Neugier. Ein Lernbuch für intelligente Leute, 1995, 2003; Język angielski kluczem do języka niemieckiego, język niemiecki kluczem do języka angielskiego. Gramatyka konfrontatywna niemiecko-angielska w ćwiczeniach – współaut. Lucyna Wille, 2002, 2005, 2010). Ostatnio opublikował: All nature. Wiersze dwu- i trójjęzyczne (2008), W moim zeszycie (teksty osobiste) (2010), Dowiedz się, jaki masz charakter. Charakterologia astrologiczno chińsko-europejska (2011). Z języka szwedzkiego przekładał m.in. prozę Per Christiana Jersilda, Wilhelma Moberga, Eyvinda Johnsona, Larsa Gyllensteina. Mieszka w Rzeszowie.
ZYGMUNT WAWRZYNIEC WOJSKI
Ur. w 1941 r. w Skierniewicach. Dr nauk humanistycznych. Studiował filologię romańską na Uniwersytecie Warszawskim oraz filologię hiszpańską i hispanoamerykańską na Uniwersytecie Hawańskim (Kuba). Ukończył także: Wyższy Kurs Filologii Hiszpańskiej w Maladze (Hiszpania) i Kurs Szkoły Badań Lingwistycznych w Madrycie. Odbył staż naukowy w Instytucie Studiów Hispanistycznych na Sorbonie. Był wykładowcą w Państwowym Instytucie Pedagogicznym w Caracas (Wenezuela) i w Instytucie Kultury Hispanistycznej w Madrycie. Wygłaszał wykłady na Kubie, w Meksyku, w Niemczech, we Francji, w Danii, w Hiszpanii, w Portugalii, w Brazylii, w Argentynie, w Gwatemali i w Panamie. W latach 1976–2007 był wykładowcą języka i kultury portugalskiej, gramatyki francuskiej i hiszpańskiej, historii i kultury Ameryki Łacińskiej oraz historii języka hiszpańskiego w Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego (w latach 1998–1999 kierował Zakładem Iberystyki Uniwersytetu Wrocławskiego). Przetłumaczył na polski z hiszpańskiego: powieści Ramóna Gómeza de la Serna Co by Pan zrobił, gdyby Pan stracił głowę i Augusto Roa Bastosa Syn człowieczy, wiersze panamskiej poetki Elsie Alvarado de Ricord; z portugalskiego wyborów wierszy José Saramago Iberyjski gawędziarz i Trzy krople smutku. Jest także autorem przekładów na język hiszpański Stanisława Wodzickiego Z ułanami cesarza Maksymiliana w Meksyku i wierszy Wisławy Szymborskiej. W serii Biblioteka „Frazy” opublikował dwa wybory wierszy Janusza Szubera – w przekładach na język hiszpański Entelechia / Entelequia (2012) i portugalski Próba dębu / Teste do carvalho (2019). Autor Atlasu turystycznego Wysp Kanaryjskich (2018).
Ur. w 1941 r. w Skierniewicach. Dr nauk humanistycznych. Studiował filologię romańską na Uniwersytecie Warszawskim oraz filologię hiszpańską i hispanoamerykańską na Uniwersytecie Hawańskim (Kuba). Ukończył także: Wyższy Kurs Filologii Hiszpańskiej w Maladze (Hiszpania) i Kurs Szkoły Badań Lingwistycznych w Madrycie. Odbył staż naukowy w Instytucie Studiów Hispanistycznych na Sorbonie. Był wykładowcą w Państwowym Instytucie Pedagogicznym w Caracas (Wenezuela) i w Instytucie Kultury Hispanistycznej w Madrycie. Wygłaszał wykłady na Kubie, w Meksyku, w Niemczech, we Francji, w Danii, w Hiszpanii, w Portugalii, w Brazylii, w Argentynie, w Gwatemali i w Panamie. W latach 1976–2007 był wykładowcą języka i kultury portugalskiej, gramatyki francuskiej i hiszpańskiej, historii i kultury Ameryki Łacińskiej oraz historii języka hiszpańskiego w Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego (w latach 1998–1999 kierował Zakładem Iberystyki Uniwersytetu Wrocławskiego). Przetłumaczył na polski z hiszpańskiego: powieści Ramóna Gómeza de la Serna Co by Pan zrobił, gdyby Pan stracił głowę i Augusto Roa Bastosa Syn człowieczy, wiersze panamskiej poetki Elsie Alvarado de Ricord; z portugalskiego wyborów wierszy José Saramago Iberyjski gawędziarz i Trzy krople smutku. Jest także autorem przekładów na język hiszpański Stanisława Wodzickiego Z ułanami cesarza Maksymiliana w Meksyku i wierszy Wisławy Szymborskiej. W serii Biblioteka „Frazy” opublikował dwa wybory wierszy Janusza Szubera – w przekładach na język hiszpański Entelechia / Entelequia (2012) i portugalski Próba dębu / Teste do carvalho (2019). Autor Atlasu turystycznego Wysp Kanaryjskich (2018).
ZBIGNIEW WAŻYDRĄG
Ur. w 1952 r. w Borku pod Bochnią. Malarz, rzeźbiarz, poeta. Studiował rzeźbę, konserwację dzieł sztuki i malarstwo w ASP w Krakowie w pracowniach Tadeusza Łukomskiego i Jerzego Nowosielskiego. Dyplom w 1980 r. w pracowni prof. Włodzimierza Buczka. Prezentował swoje prace na kilkunastu wystawach indywidualnych, wielu zbiorowych i poplenerowych. Był dwukrotnie stypendystą Prezydenta Miasta Krakowa. W 1990 r. przebywał w Paryżu, gdzie wystawiał swoje prace w galerii Chablin na Montmartre oraz w Instytucie Polskim w Sztokholmie. Jego prace znajdują się w zbiorach prywatnych w wielu krajach świata. Opublikował tomy wierszy: Jesteś blisko (Brzesko 2004 i wspólnie ze Stanisławem Perykaszą dyptyk poetycki Z ziemi mojej… (Biblioteka „Frazy”, Rzeszów 2007), na którego podstawie Janusz Pokrywka zrealizował spektakl teatralny. Jest autorem wspomnień o ks. Janie Twardowskim.
Ur. w 1952 r. w Borku pod Bochnią. Malarz, rzeźbiarz, poeta. Studiował rzeźbę, konserwację dzieł sztuki i malarstwo w ASP w Krakowie w pracowniach Tadeusza Łukomskiego i Jerzego Nowosielskiego. Dyplom w 1980 r. w pracowni prof. Włodzimierza Buczka. Prezentował swoje prace na kilkunastu wystawach indywidualnych, wielu zbiorowych i poplenerowych. Był dwukrotnie stypendystą Prezydenta Miasta Krakowa. W 1990 r. przebywał w Paryżu, gdzie wystawiał swoje prace w galerii Chablin na Montmartre oraz w Instytucie Polskim w Sztokholmie. Jego prace znajdują się w zbiorach prywatnych w wielu krajach świata. Opublikował tomy wierszy: Jesteś blisko (Brzesko 2004 i wspólnie ze Stanisławem Perykaszą dyptyk poetycki Z ziemi mojej… (Biblioteka „Frazy”, Rzeszów 2007), na którego podstawie Janusz Pokrywka zrealizował spektakl teatralny. Jest autorem wspomnień o ks. Janie Twardowskim.
STEFAN WELICZKOW
(1945-2008). Poeta bułgarski. Debiutował jako dwudziestolatek. Wydał kilka tomów poezji: Zatłaczeni wodi [Wezbrane wody] 1993,Preminawam [Przemijam] 2003, Skritata żena [Ukryta kobieta] 2004 (nagroda Złota dewizka gazety „Trud”). Jego wiersze były publikowane w periodykach literackich.
(1945-2008). Poeta bułgarski. Debiutował jako dwudziestolatek. Wydał kilka tomów poezji: Zatłaczeni wodi [Wezbrane wody] 1993,Preminawam [Przemijam] 2003, Skritata żena [Ukryta kobieta] 2004 (nagroda Złota dewizka gazety „Trud”). Jego wiersze były publikowane w periodykach literackich.
MIROSŁAW WELZ
Doktor nauk weterynaryjnych, poeta, aforysta, autor tekstów piosenek. Autor jedenastu tomików poetyckich i trzech zbiorów aforyzmów. Laureat Nagrody Złote Pióra Oddziału Rzeszowskiego ZLP za tomik Po drodze (2014) i Honorowej Nagrody za całokształt dokonań literackich. Publikował w „Gazecie Kulturalnej”, „Akancie”, „Helikopterze” i portalu pisarze.pl. Ostatnio ogłosił tomik Myślnik – aforyzmy (Krosno 2018). Mieszka w Iwoniczu-Zdroju.
Doktor nauk weterynaryjnych, poeta, aforysta, autor tekstów piosenek. Autor jedenastu tomików poetyckich i trzech zbiorów aforyzmów. Laureat Nagrody Złote Pióra Oddziału Rzeszowskiego ZLP za tomik Po drodze (2014) i Honorowej Nagrody za całokształt dokonań literackich. Publikował w „Gazecie Kulturalnej”, „Akancie”, „Helikopterze” i portalu pisarze.pl. Ostatnio ogłosił tomik Myślnik – aforyzmy (Krosno 2018). Mieszka w Iwoniczu-Zdroju.
OKSANA WERETIUK
Prof. zw. dr hab. w Instytucie Filologii Angielskiej UR. Historyk literatury, komparatystka. Studiowała filologię słowiańską na Uniwersytecie we Lwowie; pracowała w Katedrze Teorii Literatury i Komparatystyki w Instytucie Pedagogicznym w Tarnopolu. Habilitację uzyskała w roku 2001 na Uniwersytecie Warszawskim. Opublikowała po polsku książkę Wizja Ukrainy we współczesnej powieści polskiej i ukraińskiej (Warszawa 1998). W roku 2005 otrzymała tytuł naukowy profesora na podstawie książki Українське літературне життя у міжвоєнній Польщі (Видання. Постаті. Українсько-польські літературні контакти) (Тернопіль 2001). Jest też autorką publikacji Podobieństwa i różnice (2014), autorką kilkudziesięciu artykułów naukowych z filozofii, historii literatury polskiej i ukraińskiej, komparatystyki, translatoryki i teorii literatury oraz redaktorką i współredaktorką siedmiu monografii zbiorowych (w tym Pogranicza kulturowe. Odrębność – wymiana – przenikanie – dialog, Biblioteka Frazy, Rzeszów 2009). Mieszka w Rzeszowie.
Prof. zw. dr hab. w Instytucie Filologii Angielskiej UR. Historyk literatury, komparatystka. Studiowała filologię słowiańską na Uniwersytecie we Lwowie; pracowała w Katedrze Teorii Literatury i Komparatystyki w Instytucie Pedagogicznym w Tarnopolu. Habilitację uzyskała w roku 2001 na Uniwersytecie Warszawskim. Opublikowała po polsku książkę Wizja Ukrainy we współczesnej powieści polskiej i ukraińskiej (Warszawa 1998). W roku 2005 otrzymała tytuł naukowy profesora na podstawie książki Українське літературне життя у міжвоєнній Польщі (Видання. Постаті. Українсько-польські літературні контакти) (Тернопіль 2001). Jest też autorką publikacji Podobieństwa i różnice (2014), autorką kilkudziesięciu artykułów naukowych z filozofii, historii literatury polskiej i ukraińskiej, komparatystyki, translatoryki i teorii literatury oraz redaktorką i współredaktorką siedmiu monografii zbiorowych (w tym Pogranicza kulturowe. Odrębność – wymiana – przenikanie – dialog, Biblioteka Frazy, Rzeszów 2009). Mieszka w Rzeszowie.
KENNETH WHITE
Ur. w 1936 r. w Glasgow, poeta, eseista piszący i publikujący w języku angielskim i francuskim, wykładowca uniwersytecki, podróżnik, twórca geopoetyki i teorii intelektualnego nomadyzmu. Dorastał na zachodnim wybrzeżu Szkocji. W latach 1954–1956 studiował na uniwersytecie w Glasgow język francuski, niemiecki, filozofię, łacinę i literaturę; kontynuował studia w Monachium w latach 1956–1957. Od 1959 do 1963 r. studiował i pracował na Sorbonie w Paryżu. W 1963 ukazał się jego debiut poetycki Dziki węgiel. W latach 1963–1969 pracował na uczelniach w Glasgow i Edynburgu. Opublikował wówczas tomik The Cold Wind of Dawn oraz zbiór esejówLetters from Gourgounel. Od 1967 r. mieszka we Francji, pracował na Uniwersytecie Bordeaux i na Sorbonie. W 1979 obronił rozprawę doktorką na temat intelektualnego nomadyzmu (termin zapożyczył od Oswalda Spenglera, lecz rozwinął w pełną i oryginalną propozycję teoretycznoliteracką), w której sformułował podstawy filozofii geopoetyckiej. W latach 1973–1975 odbył liczne podróże po Europie, które zawarł w dzienniku podróży (waybook) Travels in the Drifting Dawn (1989). W latach 1975–1979 odbył podróż po Azji (Japonia, Hongkong, Tajlandia, Tajwan). W 1980 r. odbył podróż po Półwyspie Labradorskim, która stała się podstawą jego najbardziej znanej książki The Blue Road (wydanej po polsku, Niebieska droga, 1990). W 1985 podróżował po Japonii. Podróże po Azji opisał w książcePilgrim of the Void (1992). Odbył też kilka podróży na wyspy: Gwadelupę, Martynikę, Republika Dominikana, Haiti, Wyspy Dziewicze, Korsykę. W 1989 r. odnowił kontakty ze światem literackim Wielkiej Brytanii i opublikował po angielsku prace wydane wcześniej po francusku, w tym kilka zbiorów esejów oraz wybór poezji The Bird Path. W 2004 r. ukazał się zbiór Open World. The Collected Poems 1960–2000. W 1989 założył Międzynarodowy Instytut Geopoetyki w Paryżu. W 1996 został kierownikiem Katedry Poetyki XX Wieku na Sorbonie. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród, m.in. Prix Medicis Etranger w 1983 za Niebieską drogę i Grand Prix Akademii Francuskiej za całokształt twórczości (1985).
Ur. w 1936 r. w Glasgow, poeta, eseista piszący i publikujący w języku angielskim i francuskim, wykładowca uniwersytecki, podróżnik, twórca geopoetyki i teorii intelektualnego nomadyzmu. Dorastał na zachodnim wybrzeżu Szkocji. W latach 1954–1956 studiował na uniwersytecie w Glasgow język francuski, niemiecki, filozofię, łacinę i literaturę; kontynuował studia w Monachium w latach 1956–1957. Od 1959 do 1963 r. studiował i pracował na Sorbonie w Paryżu. W 1963 ukazał się jego debiut poetycki Dziki węgiel. W latach 1963–1969 pracował na uczelniach w Glasgow i Edynburgu. Opublikował wówczas tomik The Cold Wind of Dawn oraz zbiór esejówLetters from Gourgounel. Od 1967 r. mieszka we Francji, pracował na Uniwersytecie Bordeaux i na Sorbonie. W 1979 obronił rozprawę doktorką na temat intelektualnego nomadyzmu (termin zapożyczył od Oswalda Spenglera, lecz rozwinął w pełną i oryginalną propozycję teoretycznoliteracką), w której sformułował podstawy filozofii geopoetyckiej. W latach 1973–1975 odbył liczne podróże po Europie, które zawarł w dzienniku podróży (waybook) Travels in the Drifting Dawn (1989). W latach 1975–1979 odbył podróż po Azji (Japonia, Hongkong, Tajlandia, Tajwan). W 1980 r. odbył podróż po Półwyspie Labradorskim, która stała się podstawą jego najbardziej znanej książki The Blue Road (wydanej po polsku, Niebieska droga, 1990). W 1985 podróżował po Japonii. Podróże po Azji opisał w książcePilgrim of the Void (1992). Odbył też kilka podróży na wyspy: Gwadelupę, Martynikę, Republika Dominikana, Haiti, Wyspy Dziewicze, Korsykę. W 1989 r. odnowił kontakty ze światem literackim Wielkiej Brytanii i opublikował po angielsku prace wydane wcześniej po francusku, w tym kilka zbiorów esejów oraz wybór poezji The Bird Path. W 2004 r. ukazał się zbiór Open World. The Collected Poems 1960–2000. W 1989 założył Międzynarodowy Instytut Geopoetyki w Paryżu. W 1996 został kierownikiem Katedry Poetyki XX Wieku na Sorbonie. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród, m.in. Prix Medicis Etranger w 1983 za Niebieską drogę i Grand Prix Akademii Francuskiej za całokształt twórczości (1985).
WALT WHITMAN
(1819–1892), jeden z najwybitniejszych poetów amerykańskich XIX wieku. Pracował jako drukarz i dziennikarz, był zwolennikiem Lincolna i w czasie wojny secesyjnej służył ochotniczo w wojskach Północy jako sanitariusz. Jego głównym dziełem jest tom Źdźbła trawy (1855, rozszerzany w kolejnych, wydawanych za życia poety edycjach) – cykl poematów napisanych wolnym wierszem, opiewający pejzaż i cywilizację Ameryki oraz energię witalną człowieka. Głosił także hasła równości i braterstwa wszystkich ludzi. Zreformował prozodię i wersyfikację angielską, wywarł ogromny wpływ na poezję XX wieku. W Polsce przekładany od lat 70. XIX wieku, m.in. przez Miriama, A. Langego, S. Vincenza, S. Napierskiego, J. Czechowicza, C. Miłosza, J. Żuławskiego, A. Szubę, K. Boczkowskiego, A. Lizakowskiego. Polską recepcję jego twórczości przedstawiła Marta Skwara w obszernej publikacji „Polski Whitman”. O funkcjonowaniu poety obcego w kulturze narodowej (Kraków 2010).
(1819–1892), jeden z najwybitniejszych poetów amerykańskich XIX wieku. Pracował jako drukarz i dziennikarz, był zwolennikiem Lincolna i w czasie wojny secesyjnej służył ochotniczo w wojskach Północy jako sanitariusz. Jego głównym dziełem jest tom Źdźbła trawy (1855, rozszerzany w kolejnych, wydawanych za życia poety edycjach) – cykl poematów napisanych wolnym wierszem, opiewający pejzaż i cywilizację Ameryki oraz energię witalną człowieka. Głosił także hasła równości i braterstwa wszystkich ludzi. Zreformował prozodię i wersyfikację angielską, wywarł ogromny wpływ na poezję XX wieku. W Polsce przekładany od lat 70. XIX wieku, m.in. przez Miriama, A. Langego, S. Vincenza, S. Napierskiego, J. Czechowicza, C. Miłosza, J. Żuławskiego, A. Szubę, K. Boczkowskiego, A. Lizakowskiego. Polską recepcję jego twórczości przedstawiła Marta Skwara w obszernej publikacji „Polski Whitman”. O funkcjonowaniu poety obcego w kulturze narodowej (Kraków 2010).
BOGDAN WIDERA
Jest absolwentem Wydziału Psychologii UŚ. Satyryk, publicysta, krytyk. Przez lata związany z Polskim Radiem Katowice oraz tygodnikiem „Gość Niedzielny”. Obecnie kierownik działu historyczno-społecznego miesięcznika „Śląsk”. Laureat konkursów literackich za utwory prozatorskie oraz poezje.
Jest absolwentem Wydziału Psychologii UŚ. Satyryk, publicysta, krytyk. Przez lata związany z Polskim Radiem Katowice oraz tygodnikiem „Gość Niedzielny”. Obecnie kierownik działu historyczno-społecznego miesięcznika „Śląsk”. Laureat konkursów literackich za utwory prozatorskie oraz poezje.
PAULA WIECZOREK
Absolwentka filologii angielskiej na Uniwersytecie Rzeszowskim, obecnie na studiach doktoranckich tej uczelni. Przygotowuje pracę doktorską na temat prozy spekulatywnej wybranych współczesnych amerykańskich pisarek pochodzenia indiańskiego. Jej zainteresowania naukowe obejmują współczesną prozę amerykańską, literaturę grozy, ekokrytykę, posthumanizm i feminizm. Jest członkinią Association for the Study of Literature and Environment (ASLE). Mieszka w Rzeszowie.
Absolwentka filologii angielskiej na Uniwersytecie Rzeszowskim, obecnie na studiach doktoranckich tej uczelni. Przygotowuje pracę doktorską na temat prozy spekulatywnej wybranych współczesnych amerykańskich pisarek pochodzenia indiańskiego. Jej zainteresowania naukowe obejmują współczesną prozę amerykańską, literaturę grozy, ekokrytykę, posthumanizm i feminizm. Jest członkinią Association for the Study of Literature and Environment (ASLE). Mieszka w Rzeszowie.
ADAM WIEDEMANN
Ur. w 1967 r. w Krotoszynie, poeta, prozaik, tłumacz, krytyk muzyczny. Autor dziewięciu tomów wierszy: Samczyk (1996), Rozrusznik (1998), Konwalia (2001), Kalipso (2004), Pensum (2007), Filtry (2008), Dywan (2010), Z ruchem (2014) i Metro na Żerań (2016), trzech książek prozatorskich: Wszędobylstwo porządku (1997), Sęk Pies Brew (1998) i Odpowiadania (2011), oraz zbioru zapisów onirycznych Sceny łóżkowe (2005). Współautor Końcówek, wywiadu-rzeki z Henrykiem Berezą (2010). Jako tłumacz i współtłumacz ogłosił książki: Andrija Bondara, Primoža Čučnika, Miklavža Komelja i Menno Wigmana. W roku 2016 wydał dwa tomy szkiców muzycznych i literackich: Posłuszność i Poczytalność, a w 2019 opracował wybór wierszy Juliusza Słowackiego Ułamki. Laureat nagród: Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (1998), Fundacji Kościelskich (1999), Gdynia (2008) oraz Nagrody Polskich Krytyków Muzycznych KROPKA (2018); nominowany do Paszportu Polityki, Cogito, Silesiusa i do Nike. Wiceprezes Związku Pisarzy ze Wsi. Mieszka w Warszawie.
Ur. w 1967 r. w Krotoszynie, poeta, prozaik, tłumacz, krytyk muzyczny. Autor dziewięciu tomów wierszy: Samczyk (1996), Rozrusznik (1998), Konwalia (2001), Kalipso (2004), Pensum (2007), Filtry (2008), Dywan (2010), Z ruchem (2014) i Metro na Żerań (2016), trzech książek prozatorskich: Wszędobylstwo porządku (1997), Sęk Pies Brew (1998) i Odpowiadania (2011), oraz zbioru zapisów onirycznych Sceny łóżkowe (2005). Współautor Końcówek, wywiadu-rzeki z Henrykiem Berezą (2010). Jako tłumacz i współtłumacz ogłosił książki: Andrija Bondara, Primoža Čučnika, Miklavža Komelja i Menno Wigmana. W roku 2016 wydał dwa tomy szkiców muzycznych i literackich: Posłuszność i Poczytalność, a w 2019 opracował wybór wierszy Juliusza Słowackiego Ułamki. Laureat nagród: Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (1998), Fundacji Kościelskich (1999), Gdynia (2008) oraz Nagrody Polskich Krytyków Muzycznych KROPKA (2018); nominowany do Paszportu Polityki, Cogito, Silesiusa i do Nike. Wiceprezes Związku Pisarzy ze Wsi. Mieszka w Warszawie.
IZABELLA WIELANEK
Ur. w 1983 r. Absolwentka słowacystyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Stypendystka programu Erasmus na Uniwerystecie Komeńskiego w Bratysławie. Tłumaczka języka słowackiego i czeskiego. Mieszka w Krakowie.
Ur. w 1983 r. Absolwentka słowacystyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Stypendystka programu Erasmus na Uniwerystecie Komeńskiego w Bratysławie. Tłumaczka języka słowackiego i czeskiego. Mieszka w Krakowie.
KATARZYNA WIELECHOWSKA
Teatrolog, wykładowca w Katedrze Dramatu i Teatru Instytutu Kultury Współczesnej UŁ. Członkini Stowarzyszenia Literackiego im. K. K. Baczyńskiego w Łodzi. Organizatorka cyklu konferencji naukowych Etos życia – etos sztuki. Wokół legendy o św. Genezjuszu-aktorze, współredaktorka tomów pokonferencyjnych (cz. II, 2010 i cz. III, 2012). Współautorka publikacji edukacyjnej Dramat w lekturach szkolnych (2001), autorka artykułów naukowych o polskim i światowym dramacie i teatrze. Animatorka oraz uczestniczka wielu działań teatralnych (m. in. aktorka i autorka opracowania literackiego i scenicznego sztuki Williama Szekspira Sen nocy letniej, wystawionej przez Teatr Szekspirowski w Czuktach na Mazurach latem 2012 roku). Mieszka w Łodzi.
Teatrolog, wykładowca w Katedrze Dramatu i Teatru Instytutu Kultury Współczesnej UŁ. Członkini Stowarzyszenia Literackiego im. K. K. Baczyńskiego w Łodzi. Organizatorka cyklu konferencji naukowych Etos życia – etos sztuki. Wokół legendy o św. Genezjuszu-aktorze, współredaktorka tomów pokonferencyjnych (cz. II, 2010 i cz. III, 2012). Współautorka publikacji edukacyjnej Dramat w lekturach szkolnych (2001), autorka artykułów naukowych o polskim i światowym dramacie i teatrze. Animatorka oraz uczestniczka wielu działań teatralnych (m. in. aktorka i autorka opracowania literackiego i scenicznego sztuki Williama Szekspira Sen nocy letniej, wystawionej przez Teatr Szekspirowski w Czuktach na Mazurach latem 2012 roku). Mieszka w Łodzi.
EWA WIELGOSZ
Ur. 1984 r. w Przemyślu. Absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Rzeszowskiego (praca magisterska Inspiracje muzyczne w liryce Wacława Rolicza-Liedera). W 2015 r. uzyskała stopień dra nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa (rozprawa doktorska Twórczość literacka i faktograficzna Józefa Wittlina). Artykuły, szkice, wiersze i recenzje publikowała we „Frazie”, „Nowej Okolicy Poetów”, „Naszym Przemyślu”, tomikach „Dorocznych Spotkań Poetów w Przemyślu” oraz w wydawnictwach naukowych. Jest członkinią Pracowni Badań i Dokumentacji Kultury Literackiej w IFP UR, dla którego pozyskała i opracowała cyfrowe Archiwum Józefa Wittlina, zdeponowane w Bibliotece UR. Pracuje w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej w Rzeszowie. Współautorka lekcji biblioteczno-literackiej Pre-lekcja o Fredrze i jego „Zemście” dla gimnazjum. Jurorka IV Podkarpackiego Konkursu Pięknego Czytania oraz „Ludzie, ależ mi się ta książka podoba – przeczytajcie ją i wy! Konkursu na bardzo krótką recenzję”, organizowanych przez rzeszowską PBW. Od dziesięciu lat mieszka w Rzeszowie.
Ur. 1984 r. w Przemyślu. Absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Rzeszowskiego (praca magisterska Inspiracje muzyczne w liryce Wacława Rolicza-Liedera). W 2015 r. uzyskała stopień dra nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa (rozprawa doktorska Twórczość literacka i faktograficzna Józefa Wittlina). Artykuły, szkice, wiersze i recenzje publikowała we „Frazie”, „Nowej Okolicy Poetów”, „Naszym Przemyślu”, tomikach „Dorocznych Spotkań Poetów w Przemyślu” oraz w wydawnictwach naukowych. Jest członkinią Pracowni Badań i Dokumentacji Kultury Literackiej w IFP UR, dla którego pozyskała i opracowała cyfrowe Archiwum Józefa Wittlina, zdeponowane w Bibliotece UR. Pracuje w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej w Rzeszowie. Współautorka lekcji biblioteczno-literackiej Pre-lekcja o Fredrze i jego „Zemście” dla gimnazjum. Jurorka IV Podkarpackiego Konkursu Pięknego Czytania oraz „Ludzie, ależ mi się ta książka podoba – przeczytajcie ją i wy! Konkursu na bardzo krótką recenzję”, organizowanych przez rzeszowską PBW. Od dziesięciu lat mieszka w Rzeszowie.
JANA WIENEROVÁ
Poetka, malarka, graficzka, autorka opracowania graficznego wielu książek i czasopism, duchowna Czeskosłowackiego Kościoła Husyckiego. Wydała kilka zbiorów poezji, ostatnio Vrasnění w 2010 r. Jej prace plastyczne były eksponowane w Czechach, Belgii, Niemczech i w Polsce. Mieszka w Broumovie.
Poetka, malarka, graficzka, autorka opracowania graficznego wielu książek i czasopism, duchowna Czeskosłowackiego Kościoła Husyckiego. Wydała kilka zbiorów poezji, ostatnio Vrasnění w 2010 r. Jej prace plastyczne były eksponowane w Czechach, Belgii, Niemczech i w Polsce. Mieszka w Broumovie.
ALEKSANDER WIERNY
Poeta i prozaik. Urodził się, mieszka i pracuje w Częstochowie, pomieszkuje w Sygontce. Wydał pięć książek prozatorskich: Matka mojego dziecka (2003), Światło (2009), Teraz (2012), Krew i strach (2015), Słabnące światło sierpniowego słońca (2021) oraz tomy poetyckie: Sygontka (2019), Częstochowa (2020), małe nowe ciała (2021).
SYLWIA WIĘCEK
Ur. w 1993 r. Studentka krytyki literackiej na Wydziale Polonistyki UJ. Ostatnio interesuje się przede wszystkim wpływem szeroko rozumianej matematyki na literaturę.
Ur. w 1993 r. Studentka krytyki literackiej na Wydziale Polonistyki UJ. Ostatnio interesuje się przede wszystkim wpływem szeroko rozumianej matematyki na literaturę.
LESZEK WIĘCKO
Ur. 1943. Rodzinny Białystok opuścił jadąc na studia. W Lublinie i Warszawie studiował polonistykę i dziennikarstwo. Potem mieszkał i pracował w Wiedniu, Krakowie i Rzeszowie. Obecnie mieszka w Warszawie Wykonywał różne zawody od czyściciela kotłów centralnego ogrzewania, likwidatora szkód w uprawach rolnych, pomocnika w piekarni cukierniczej, pielęgniarza, nauczyciela i dziennikarza. Pracował dorywczo w fabryce konserw rybnych, na Rugii, dawne NRD. Przez 16 lat pracował w redakcji miesięcznika społeczno-kulturalnego „Profile”. Potem pisał dorywczo do wielu gazet, sprzedawał owoce i warzywa na dzikim straganie, zbierał chemiczne jabłka w Niemczech. Pracował jako kierowca na letnich i zimowych obozach wypoczynkowych. Sprzedawał bilety na imprezy estradowe. Jeszcze na studiach, w 1968 r. wygrał Konkurs Małych Form Literackich w Lublinie. Za opowiadanie o urzędniku partyjnymPowiatowy Rasputin dostał III nagrodę w konkursie O Laur Bieszczadzki w r. 1972 w Rzeszowie. Z konieczności zrobił sobie w pisaniu długą przerwę. W roku 2002 otrzymał II nagrodę w konkursie literackim na opowiadanie, w r. 2006 – II Nagrodę w kategorii prozy na XV Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. K.K. Baczyńskiego.
Ur. 1943. Rodzinny Białystok opuścił jadąc na studia. W Lublinie i Warszawie studiował polonistykę i dziennikarstwo. Potem mieszkał i pracował w Wiedniu, Krakowie i Rzeszowie. Obecnie mieszka w Warszawie Wykonywał różne zawody od czyściciela kotłów centralnego ogrzewania, likwidatora szkód w uprawach rolnych, pomocnika w piekarni cukierniczej, pielęgniarza, nauczyciela i dziennikarza. Pracował dorywczo w fabryce konserw rybnych, na Rugii, dawne NRD. Przez 16 lat pracował w redakcji miesięcznika społeczno-kulturalnego „Profile”. Potem pisał dorywczo do wielu gazet, sprzedawał owoce i warzywa na dzikim straganie, zbierał chemiczne jabłka w Niemczech. Pracował jako kierowca na letnich i zimowych obozach wypoczynkowych. Sprzedawał bilety na imprezy estradowe. Jeszcze na studiach, w 1968 r. wygrał Konkurs Małych Form Literackich w Lublinie. Za opowiadanie o urzędniku partyjnymPowiatowy Rasputin dostał III nagrodę w konkursie O Laur Bieszczadzki w r. 1972 w Rzeszowie. Z konieczności zrobił sobie w pisaniu długą przerwę. W roku 2002 otrzymał II nagrodę w konkursie literackim na opowiadanie, w r. 2006 – II Nagrodę w kategorii prozy na XV Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. K.K. Baczyńskiego.
AGNIESZKA WIKTOROWSKA-CHMIELEWSKA
Ur. w 1976 r. w Szczecinie. Poetka, autorka dramatów i słuchowisk radiowych. Hobbistycznie maluje i fotografuje. Absolwentka Wydziału Zarządzania i Ekonomiki Usług Uniwersytetu Szczecińskiego oraz Studium Literacko-Artystycznego na Wydziale Polonistyki UJ w Krakowie. Laureatka licznych konkursów literackich. Autorka poemiku i tu, i tu (2014) nagrodzonego w konkursie Miasta Krakowa na książkowy Debiut Poetycki 2014, nominowanego do nagrody Złoty Środek Poezji 2015 tomu Szczęściodołów (2016) oraz Trójki. Publikowana w kilku wydawnictwach zbiorowych, a także w czasopismach literackich, „Lamelia”, „Kozirynek”, „Migotania”, „Nowa Okolica Poetów”, „Tygiel Kultury”, „sZAFa”, „Wyspa”, „Inter”, „Kwartalnik Artystyczny”, „Cegła”, „Gazeta Kulturalna”, „ArtPapier”, „Dialog”. Słuchowiska jej autorstwa Historia dla dzieci (14 odcinków) zostały wydane w formie audiobooków oraz rozpowszechnione w szkołach i przedszkolach w Polsce i za granicą. Jej sztuka dla dzieci Malwinka w ptasim królestwie (Nowe Sztuki CSD Poznań, 2012) była kilkakrotnie wystawiana przez różne grupy teatralne oraz czytana w ramach Bulwar[t]u Sztuki w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie (2016). Redaktorka „Babińca Literackiego”. Prowadzi bloga fotosandtravels.blogspot.com. Mieszka w Krakowie.
Ur. w 1976 r. w Szczecinie. Poetka, autorka dramatów i słuchowisk radiowych. Hobbistycznie maluje i fotografuje. Absolwentka Wydziału Zarządzania i Ekonomiki Usług Uniwersytetu Szczecińskiego oraz Studium Literacko-Artystycznego na Wydziale Polonistyki UJ w Krakowie. Laureatka licznych konkursów literackich. Autorka poemiku i tu, i tu (2014) nagrodzonego w konkursie Miasta Krakowa na książkowy Debiut Poetycki 2014, nominowanego do nagrody Złoty Środek Poezji 2015 tomu Szczęściodołów (2016) oraz Trójki. Publikowana w kilku wydawnictwach zbiorowych, a także w czasopismach literackich, „Lamelia”, „Kozirynek”, „Migotania”, „Nowa Okolica Poetów”, „Tygiel Kultury”, „sZAFa”, „Wyspa”, „Inter”, „Kwartalnik Artystyczny”, „Cegła”, „Gazeta Kulturalna”, „ArtPapier”, „Dialog”. Słuchowiska jej autorstwa Historia dla dzieci (14 odcinków) zostały wydane w formie audiobooków oraz rozpowszechnione w szkołach i przedszkolach w Polsce i za granicą. Jej sztuka dla dzieci Malwinka w ptasim królestwie (Nowe Sztuki CSD Poznań, 2012) była kilkakrotnie wystawiana przez różne grupy teatralne oraz czytana w ramach Bulwar[t]u Sztuki w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie (2016). Redaktorka „Babińca Literackiego”. Prowadzi bloga fotosandtravels.blogspot.com. Mieszka w Krakowie.
ANDRZEJ WILK
Nauczyciel języka polskiego, obecnie nie pracuje zawodowo. Zajęcia w szkole łączył z amatorskim uprawianiem malarstwa olejnego oraz biegów długodystansowych. Od kilku lat wykonuje prace inspirowane ikonopisaniem w technice akrylowej. Mieszka z rodziną w Sanoku.
Nauczyciel języka polskiego, obecnie nie pracuje zawodowo. Zajęcia w szkole łączył z amatorskim uprawianiem malarstwa olejnego oraz biegów długodystansowych. Od kilku lat wykonuje prace inspirowane ikonopisaniem w technice akrylowej. Mieszka z rodziną w Sanoku.
JÓZEF WILKOŃ
Ur. w 1930 r. w Bogucicach k. Wieliczki. Malarz, grafik, rzeźbiarz. Jeden z najwybitniejszych polskich twórców ilustracji książkowych o międzynarodowej renomie. Absolwent Liceum Plastycznego w Krakowie, Historii Sztuki UJ i Wydziału Malarstwa krakowskiej ASP (1955). W 1955 r. krótko współtworzył Grupę Czternastu, która zrewolucjonizowała sztukę w Rzeszowie. Autor ilustracji do kilkuset książek wydanych w Polsce, Niemczech, Francji i Japonii. Jedną z pierwszych były Pawie wiersze Tadeusza Kubiaka (1959), ilustrowane rysunkami zwierząt, które artysta wykonał w Łańcucie, gdzie mieszkali jego rodzice. Artysta jest laureatem najważniejszych polskich i międzynarodowych nagród w dziedzinie ilustracji książkowej, nagradzanym także za wystawy – przestrzenne ilustracje rzeźbiarskie. Odznaczony najważniejszymi polskimi odznaczeniami państwowymi, a także Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”, Złotym Berłem Fundacji Kultury Polskiej. Zorganizował kilkaset wystaw indywidualnych, z których wyróżnia się wystawa Arka Wilkonia (premiera 2006 – Galeria Zachęta w Warszawie) oraz Las (2015). Do jego najwybitniejszych osiągnięć zalicza się ilustracje do Pana Tadeusza, Don Kichota, Listów Chopina, Księgi dżungli Rudyarda Kiplinga, autorską książkę Psie życie. Mieszka i pracuje w Zalesiu Dolnym.
Ur. w 1930 r. w Bogucicach k. Wieliczki. Malarz, grafik, rzeźbiarz. Jeden z najwybitniejszych polskich twórców ilustracji książkowych o międzynarodowej renomie. Absolwent Liceum Plastycznego w Krakowie, Historii Sztuki UJ i Wydziału Malarstwa krakowskiej ASP (1955). W 1955 r. krótko współtworzył Grupę Czternastu, która zrewolucjonizowała sztukę w Rzeszowie. Autor ilustracji do kilkuset książek wydanych w Polsce, Niemczech, Francji i Japonii. Jedną z pierwszych były Pawie wiersze Tadeusza Kubiaka (1959), ilustrowane rysunkami zwierząt, które artysta wykonał w Łańcucie, gdzie mieszkali jego rodzice. Artysta jest laureatem najważniejszych polskich i międzynarodowych nagród w dziedzinie ilustracji książkowej, nagradzanym także za wystawy – przestrzenne ilustracje rzeźbiarskie. Odznaczony najważniejszymi polskimi odznaczeniami państwowymi, a także Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”, Złotym Berłem Fundacji Kultury Polskiej. Zorganizował kilkaset wystaw indywidualnych, z których wyróżnia się wystawa Arka Wilkonia (premiera 2006 – Galeria Zachęta w Warszawie) oraz Las (2015). Do jego najwybitniejszych osiągnięć zalicza się ilustracje do Pana Tadeusza, Don Kichota, Listów Chopina, Księgi dżungli Rudyarda Kiplinga, autorską książkę Psie życie. Mieszka i pracuje w Zalesiu Dolnym.
RITA WINIARSKA
Tłumaczka i lektorka języka greckiego. Przełożyła m.in. poezję i prozę Jorgisa Manousakisa, eseje podróżne Nikosa Kazantzakisa i Kostasa Uranisa oraz – z języka katalońskiego – utwory Mariny Espasa i Borja Bagunyà. Publikowała także przekłady epigramów z Antologii Palatyńskiej. Laureatka I edycji Konkursu o Nagrodę im. Edwarda Porębowicza za przekład literacki z języka katalońskiego (2019). Drukowała m.in. w „Czasie Literatury”, „Odrze”, „Nowej Dekadzie Krakowskiej”, „Poezji Dzisiaj”, „Nowym Filomacie”. Niedawno ogłosiła przekład tomiku Granice greckiej poetki Danae Sioziou (Instytut Kultury Miejskiej, Gdańsk 2021).
RADOSŁAW WIŚNIEWSKI
Ur. w 1974 r. w Warszawie. Poeta i krytyk literacki, współzałożyciel i redaktor naczelny czasopism „Informator Kulturalny Opolszczyzny” i „RED”. Współzałożyciel działającej w Brzegu grupy poetyckiej Stowarzyszenie Żywych Poetów, redaktor wydawanego przez nią artzinu „BregArt”. Współpracował ze „Studium” i „Undergruntem”. Współredaguje dodatek młodoliteracki do miesięcznika „Odra” „Ósmy Arkusz”. Opublikował tomy wierszy: RAJ/JAR (z Dariuszem Pado) (Mamiko, Nowa Ruda 2005), Albedo (Biblioteka „Studium”, Kraków 2006), Korzenie drzewa (z D. Pado) (Stow. Żywych Poetów, Brzeg 2008), NeoNoe (Pogranicze, Sejny 2009, nominacja do Paszportu Polityki), Abdykacja – wiersze zaangażowane i nie (Muzeum Gombrowicza, Wsola bdw). Był współautorem internetowego projektu Pekin 2008 – druga strona medalu (2007), z Patrykiem Dolińskim przebudował serwis Poeci dla Tybetu (2009). Mieszka w Brzegu.
Ur. w 1974 r. w Warszawie. Poeta i krytyk literacki, współzałożyciel i redaktor naczelny czasopism „Informator Kulturalny Opolszczyzny” i „RED”. Współzałożyciel działającej w Brzegu grupy poetyckiej Stowarzyszenie Żywych Poetów, redaktor wydawanego przez nią artzinu „BregArt”. Współpracował ze „Studium” i „Undergruntem”. Współredaguje dodatek młodoliteracki do miesięcznika „Odra” „Ósmy Arkusz”. Opublikował tomy wierszy: RAJ/JAR (z Dariuszem Pado) (Mamiko, Nowa Ruda 2005), Albedo (Biblioteka „Studium”, Kraków 2006), Korzenie drzewa (z D. Pado) (Stow. Żywych Poetów, Brzeg 2008), NeoNoe (Pogranicze, Sejny 2009, nominacja do Paszportu Polityki), Abdykacja – wiersze zaangażowane i nie (Muzeum Gombrowicza, Wsola bdw). Był współautorem internetowego projektu Pekin 2008 – druga strona medalu (2007), z Patrykiem Dolińskim przebudował serwis Poeci dla Tybetu (2009). Mieszka w Brzegu.
ELŻBIETA WITTLIN-LIPTON
Ur. w 1932 r., jedyna córka Józefa Wittlina. W 1940 opuściła z matką Polskę i przez Berlin, Brukselę, Francję, Hiszpanię i Portugalię dotarła na początku 1941 r. do Nowego Jorku. W USA studiowała sztukę, projektowanie wnętrz oraz teatr, w Hiszpanii – poezję, historię sztuki oraz architekturę. Zajmuje się projektowaniem wnętrz oraz scenografii i kostiumów do przedstawień teatralnych oraz operowych. W 2011 r. była gościem honorowym Konferencji Wittlinowskiej, która odbywała się na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Wydała książkę wspomnieniową From one Day to Another (Madryt 2011), która niedawno ukazała się w przekładzie na język polski (Z dnia na dzień, Toruń 2012). Mieszka w Madrycie.
Ur. w 1932 r., jedyna córka Józefa Wittlina. W 1940 opuściła z matką Polskę i przez Berlin, Brukselę, Francję, Hiszpanię i Portugalię dotarła na początku 1941 r. do Nowego Jorku. W USA studiowała sztukę, projektowanie wnętrz oraz teatr, w Hiszpanii – poezję, historię sztuki oraz architekturę. Zajmuje się projektowaniem wnętrz oraz scenografii i kostiumów do przedstawień teatralnych oraz operowych. W 2011 r. była gościem honorowym Konferencji Wittlinowskiej, która odbywała się na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Wydała książkę wspomnieniową From one Day to Another (Madryt 2011), która niedawno ukazała się w przekładzie na język polski (Z dnia na dzień, Toruń 2012). Mieszka w Madrycie.
WŁADYSŁAW WŁOCH
Ur. w 1941 r. w Żurawicy k. Przemyśla. Debiutował w miesięczniku „Poezja” w 1966 roku. Poeta i malarz. Autor dwudziestu tomów poezji. W ostatnich latach pracuje nad cyklem obszernych poematów, których fragmenty publikowaliśmy we „Frazie”, a także interpretuje poezję Tymoteusza Karpowicza. Ostatnio opublikował monografię Aby lepsze wyśpiewać z nielepiej…(nad „Słojami zadrzewnymi” Tymoteusza Karpowicza) (2015) oraz poematy Według Godota i Clematis vitalba (2015). Laureat Nagrody im. J. Przybosia (1979), Nagrody Miasta Rzeszowa w dziedzinie literatury (1994), Nagrody Marszałka Województwa Podkarpackiego w dziedzinie kultury (2004). Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Mieszka w Rzeszowie.
Ur. w 1941 r. w Żurawicy k. Przemyśla. Debiutował w miesięczniku „Poezja” w 1966 roku. Poeta i malarz. Autor dwudziestu tomów poezji. W ostatnich latach pracuje nad cyklem obszernych poematów, których fragmenty publikowaliśmy we „Frazie”, a także interpretuje poezję Tymoteusza Karpowicza. Ostatnio opublikował monografię Aby lepsze wyśpiewać z nielepiej…(nad „Słojami zadrzewnymi” Tymoteusza Karpowicza) (2015) oraz poematy Według Godota i Clematis vitalba (2015). Laureat Nagrody im. J. Przybosia (1979), Nagrody Miasta Rzeszowa w dziedzinie literatury (1994), Nagrody Marszałka Województwa Podkarpackiego w dziedzinie kultury (2004). Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Mieszka w Rzeszowie.
ANDRZEJ WŁODARCZYK
(André Alexandre Wlodarczyk) ur. w 1944 r. w Gnatowicach, w dawnym powiacie sochaczewskim. Po zakończeniu wojny rodzina przeniosła się do Wrocławia, skąd w 1955 r. wyprowadziła się i osiadła w Teresinie koło Sochaczewa. Już jako nastolatek interesował się kulturą Japonii. Po wydarzeniach Marca 1968 wyemigrował do Francji i w 1969 r. osiadł w Paryżu. Studiował japonistykę na Université Denis Diderot – Paris VII, którą ukończył w 1973 r. W 1977 r. obronił doktorat, w 1987 r. uzyskał habilitację. W latach 1992–2000 pracował naukowo jako japonista (specjalność lingwistyczna) w Paryżu w Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) w Paryżu; w latach 2001–2010 był zatrudniony na stanowisku profesora w Départment d’Études Orientales Université Stendhal w Grenoble, gdzie założył wydział orientalistyki. Przez kolejne dziesięć lat, do 2010 r., wykładał na Université Charles de Gaulle (Lille III). W latach 2000–2014 pełnił również funkcję dyrektora naukowego CELTA – Centre de Linguistique Théorique et Appliquée Université Paris-Sorbonne (Paris IV). Zajmuje się badaniem pragmatyki i struktur składniowych języka japońskiego oraz problemami lingwistyki komputerowej. Jest twórcą nowego kierunku badań w lingwistyce ogólnej – „interaktywnej lingwistyki konceptualnej”. Wspólnie z prof. Georges’em Sauvetem, przy użyciu metod komputerowej eksploracji danych, położył podwaliny pod analizę strukturalną wytworów sztuki prehistorycznej – malowideł ściennych w jaskiniach franko-kantabryjskich. Był zapraszany na wykłady do ośrodków naukowych na całym świecie. Obok działalności akademickiej brał udział w życiu artystycznym Francji oraz środowisk polonijnych. Przed wyjazdem z Polski, w 1969 r., uczestniczył w dyskusjach redakcji czasopisma „Orientacja”, gdzie rok później zadebiutował esejem Zmierzch słowa. W tym samym 1970 r. zadebiutował opowiadaniem na łamach londyńskiego „Orła Białego”. Uprawia krytykę literacką i publicystykę. Tłumaczy utwory literackie z języka japońskiego na polski i francuski oraz polskie na język francuski. W 1975 roku opracował specjalny, japoński, numer londyńskiego kwartalnika „Oficyna Poetów i Malarzy” (nr 2/37). Na łamach londyńskich „Wiadomości” drukował wiersze własne oraz przekłady z języka japońskiego i francuskiego. W 1983 r. powołał do istnienia oraz przygotował do wydania dwa numery polsko-francuskiego czasopisma artystyczno-poetyckiego „Wieloczas – Le Temps Pluriel”, w których publikowali m.in. Jan Brzękowski i Tymoteusz Karpowicz. Ambitny projekt wydawniczy upadł ze względów finansowych. Po zamknięciu pisma publikował na łamach „Gwiazdy Polarnej” (USA). W roku 2015 został w Polsce odznaczony za działalność w opozycji antykomunistycznej we Francji. Obecnie mieszka w Warszawie wraz z żoną, Hélène Włodarczyk, emerytowaną, ale wciąż czynną naukowo profesor polonistyki (1983–2014) Université Paris-Sorbonne – Paris IV.
(André Alexandre Wlodarczyk) ur. w 1944 r. w Gnatowicach, w dawnym powiacie sochaczewskim. Po zakończeniu wojny rodzina przeniosła się do Wrocławia, skąd w 1955 r. wyprowadziła się i osiadła w Teresinie koło Sochaczewa. Już jako nastolatek interesował się kulturą Japonii. Po wydarzeniach Marca 1968 wyemigrował do Francji i w 1969 r. osiadł w Paryżu. Studiował japonistykę na Université Denis Diderot – Paris VII, którą ukończył w 1973 r. W 1977 r. obronił doktorat, w 1987 r. uzyskał habilitację. W latach 1992–2000 pracował naukowo jako japonista (specjalność lingwistyczna) w Paryżu w Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) w Paryżu; w latach 2001–2010 był zatrudniony na stanowisku profesora w Départment d’Études Orientales Université Stendhal w Grenoble, gdzie założył wydział orientalistyki. Przez kolejne dziesięć lat, do 2010 r., wykładał na Université Charles de Gaulle (Lille III). W latach 2000–2014 pełnił również funkcję dyrektora naukowego CELTA – Centre de Linguistique Théorique et Appliquée Université Paris-Sorbonne (Paris IV). Zajmuje się badaniem pragmatyki i struktur składniowych języka japońskiego oraz problemami lingwistyki komputerowej. Jest twórcą nowego kierunku badań w lingwistyce ogólnej – „interaktywnej lingwistyki konceptualnej”. Wspólnie z prof. Georges’em Sauvetem, przy użyciu metod komputerowej eksploracji danych, położył podwaliny pod analizę strukturalną wytworów sztuki prehistorycznej – malowideł ściennych w jaskiniach franko-kantabryjskich. Był zapraszany na wykłady do ośrodków naukowych na całym świecie. Obok działalności akademickiej brał udział w życiu artystycznym Francji oraz środowisk polonijnych. Przed wyjazdem z Polski, w 1969 r., uczestniczył w dyskusjach redakcji czasopisma „Orientacja”, gdzie rok później zadebiutował esejem Zmierzch słowa. W tym samym 1970 r. zadebiutował opowiadaniem na łamach londyńskiego „Orła Białego”. Uprawia krytykę literacką i publicystykę. Tłumaczy utwory literackie z języka japońskiego na polski i francuski oraz polskie na język francuski. W 1975 roku opracował specjalny, japoński, numer londyńskiego kwartalnika „Oficyna Poetów i Malarzy” (nr 2/37). Na łamach londyńskich „Wiadomości” drukował wiersze własne oraz przekłady z języka japońskiego i francuskiego. W 1983 r. powołał do istnienia oraz przygotował do wydania dwa numery polsko-francuskiego czasopisma artystyczno-poetyckiego „Wieloczas – Le Temps Pluriel”, w których publikowali m.in. Jan Brzękowski i Tymoteusz Karpowicz. Ambitny projekt wydawniczy upadł ze względów finansowych. Po zamknięciu pisma publikował na łamach „Gwiazdy Polarnej” (USA). W roku 2015 został w Polsce odznaczony za działalność w opozycji antykomunistycznej we Francji. Obecnie mieszka w Warszawie wraz z żoną, Hélène Włodarczyk, emerytowaną, ale wciąż czynną naukowo profesor polonistyki (1983–2014) Université Paris-Sorbonne – Paris IV.
EWA WŁODARSKA
Poetka, z wykształcenia ekonomistka; absolwentka kierunku Art Manager – Impresario PSBSW w Krakowie w 1997 r. oraz Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1999 r. Laureatka wielu konkursów poetyckich. Publikowała na portalach poetyckich www.poezja-polska.pl, www.allarte.pl, www.orgodciszy.pl,www.pkpzin.pl (pseud. meandra) oraz w pismach: „Pogranicza”, „Kozi Rynek”, „Bliza”, „Migotania, Przejaśnienia” i „Fraza”. Debiutowała tomem wierszy Perłofonia (Zaułek Wydawniczy Pomyłka, Szczecin 2014).
Poetka, z wykształcenia ekonomistka; absolwentka kierunku Art Manager – Impresario PSBSW w Krakowie w 1997 r. oraz Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1999 r. Laureatka wielu konkursów poetyckich. Publikowała na portalach poetyckich www.poezja-polska.pl, www.allarte.pl, www.orgodciszy.pl,www.pkpzin.pl (pseud. meandra) oraz w pismach: „Pogranicza”, „Kozi Rynek”, „Bliza”, „Migotania, Przejaśnienia” i „Fraza”. Debiutowała tomem wierszy Perłofonia (Zaułek Wydawniczy Pomyłka, Szczecin 2014).
SŁAWOMIR WNĘK
Historyk i wydawca. Zajmuje się Galicją doby autonomicznej. Publikuje w „Pracach Historyczno-Archiwalnych” wydawanych przez Archiwum Państwowe w Rzeszowie, „Roczniku Kolbuszowskim”, strzyżowskim „Roczniku Muzealnym” i „Kwartalniku Edukacyjnym”. Opublikował m.in. książki: Boguchwała (1991), Ludwik Wodzicki ziemianin z Tyczyna (1997), Szkice z dziejów Boguchwały (2015) i Strzyżów, miasteczko jakich wiele (Archiwum Państwowe w Rzeszowie, 2022).
WOJCIECH S. WOCŁAW
Prozaik, dziennikarz, konferansjer. Do tej pory ukazały się jego dwie książki Pamiętnik […] wsi (2008) oraz literacki reportaż Bezdomni (2010). Absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Był pomysłodawcą i współorganizatorem Konferencji Wittlinowskiej (Kraków, 14-15 kwietnia 2011). Publikował w „Dekadzie Literackiej”, „Frazie”, „Pograniczach”, „Red”, „Tyglu Kultury”. Pochodzi ze Śląska, obecnie mieszka i pracuje w Krakowie.
Prozaik, dziennikarz, konferansjer. Do tej pory ukazały się jego dwie książki Pamiętnik […] wsi (2008) oraz literacki reportaż Bezdomni (2010). Absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Był pomysłodawcą i współorganizatorem Konferencji Wittlinowskiej (Kraków, 14-15 kwietnia 2011). Publikował w „Dekadzie Literackiej”, „Frazie”, „Pograniczach”, „Red”, „Tyglu Kultury”. Pochodzi ze Śląska, obecnie mieszka i pracuje w Krakowie.
MARZENA WOJCIECHOWSKA
Absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Rzeszowskiego. Studentką pierwszego roku stacjonarnych studiów doktoranckich.
Absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Rzeszowskiego. Studentką pierwszego roku stacjonarnych studiów doktoranckich.
PAULINA WOJCIECHOWSKA
Ur. w 1991 w Sosnowcu. Absolwentka Wyższej Szkoły Bankowej w Chorzowie na kierunku Inżynieria zarządzania. Obecnie na studiach drugiego stopnia. Pisze od jedenastego roku życia niezmiennie pod pseudonimem artystycznym Beatrycze, którego inspiracją była główna bohaterka utworu Charlesa Baudelaire’a o takim tytule. W wieku lat czternastu zaczęła uczestniczyć w konkursach literackich oraz recytatorskich. Autorka wierszy, opowiadań fantastycznych i science fiction, a także scenariuszy przedstawień teatralnych. Od 2023 r. należy do Stowarzyszenia Twórców Kultury w Jaworznie.
TOMASZ WOJEWODA
Ur. w 1988 r. w Rzeszowie. Poeta, tłumacz, romanista, doktorant literaturoznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, recenzent portalu lubimyczytac.pl. Opublikował trzy zbiory wierszy: Notatki z podróży (2008), Chleb i ziemia (2011), Monologi spod nosa (2017). Wiersze i eseje publikował m.in. w „Wyspie”, „Frazie”, „Poezji Dzisiaj” i „Afroncie”. Mieszka w Rzeszowie.
Ur. w 1988 r. w Rzeszowie. Poeta, tłumacz, romanista, doktorant literaturoznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego, recenzent portalu lubimyczytac.pl. Opublikował trzy zbiory wierszy: Notatki z podróży (2008), Chleb i ziemia (2011), Monologi spod nosa (2017). Wiersze i eseje publikował m.in. w „Wyspie”, „Frazie”, „Poezji Dzisiaj” i „Afroncie”. Mieszka w Rzeszowie.
PIOTR WOJTASZEK
Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Rzeszowskim (praca magisterska Konserwatywna konceptualizacja. Wczesna twórczość Szczepana Twardocha, 2022) i filozofii (praca licencjacka o historiozofii Karla Jaspersa, 2023). Od października 2023 student kierunku Literaturoznawstwo w Szkole Doktorskiej UR (przygotowuje pracę doktorską na temat nurtu wiejskiego w polskiej prozie po roku 1984). Recenzje i szkice publikował w „Twórczości”, „Frazie”, „Pracach Literaturoznawczych”, „Nowym Napisie. Co tydzień”. Współpracownik redakcji „Frazy” – założył i prowadzi media społecznościowe pisma w Internecie.
PAULINA WOJTOWICZ-MARYJKA
Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Rzeszowskim i studiów doktoranckich na Wydziale Filologicznym UR. We wrześniu 2015 roku obroniła pracę doktorską Figury wzniosłości w twórczości Stefana Chwina. Mieszka w Rzeszowie.
Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Rzeszowskim i studiów doktoranckich na Wydziale Filologicznym UR. We wrześniu 2015 roku obroniła pracę doktorską Figury wzniosłości w twórczości Stefana Chwina. Mieszka w Rzeszowie.
ANTONI WOLAK
Ur. w 1953 w Biadolinach k. Tarnowa. Poeta, miłośnik natury i wysokich gór. W latach 70. XX w. publikował recenzje i artykuły (często pod pseudonimem) w lokalnych gazetach i czasopismach. Był pracownikiem Domu Książki, Teatru im. Ludwika Solskiego oraz dokumentalistą w Muzeum Okręgowym w Tarnowie. W Kanadzie mieszka od 1983 r., w 1986 r. osiadł w Calgary, gdzie przez kilka lat prowadził własne przedsiębiorstwo. Do poezji wrócił w drugiej połowie lat 90. Publikował na łamach wychodzącego w Toronto periodyku „High Park” oraz w „Śląsku” i „Pograniczach”. Nakładem Polskiego Funduszu Wydawniczego w Kanadzie ukazały się trzy tomiki jego wierszy: Twarze (2007), Wiersz (2012) i Uśpione szczęście (2021). Mieszka w Calgary w Kanadzie.
JOANNA WOLAŃCZYK
Studentka V roku filologii polskiej UR.
Studentka V roku filologii polskiej UR.
ALOIS WOLDAN
Ur. w 1954 w Linzu. Studiował teologię, slawistykę, komparastykę w Innsbrucku. Znawca Bułhakowa. Profesor Slawistyki Uniwersytetu Wiedeńskiego. Autor i współautor licznych projektów międzykulturowych, np. Mit Galicji. Tłumacz literatury polskiej, m. in. T. Różewicza. Wydał m. in. Przekład jako transfer kulturowy (2007) i Między Galicją, Wiedniem i Europą. Aspekty twórczości Andrzeja Kuśniewicza (2008).
Ur. w 1954 w Linzu. Studiował teologię, slawistykę, komparastykę w Innsbrucku. Znawca Bułhakowa. Profesor Slawistyki Uniwersytetu Wiedeńskiego. Autor i współautor licznych projektów międzykulturowych, np. Mit Galicji. Tłumacz literatury polskiej, m. in. T. Różewicza. Wydał m. in. Przekład jako transfer kulturowy (2007) i Między Galicją, Wiedniem i Europą. Aspekty twórczości Andrzeja Kuśniewicza (2008).
JAN WOLSKI
Ur. w 1959. Dr hab., profesor UR w Zakładzie Kultury Mediów Instytutu Polonistyki i Dziennikarstwa Uniwersytetu Rzeszowskiego. Krytyk literacki, tłumacz literatury niemieckojęzycznej, wydawca, pasjonat sztuki książki, kierownik literacki i aktor teatru UR Scena Propozycji. Opublikował m.in. książki: Wacław Iwaniuk. Szkice do portretu emigracyjnego poety (2002), „Im dalej w czas, tym mocniej będzie świecił”. Iwaniuk – Czechowicz (2003), Dotykanie wiersza (2004), Piotr Mordel – polski typograf i bibliofil w Berlinie (Opole 2011, współautorka Maria Kalczyńska) oraz tomy przekładów pisarzy szwajcarskich: Flurina Speschy, Franza Hohlera, Hermanna Burgera, Luise Famos, Armina P. Bartha, Hugo Loetschera. Współredaktor i redaktor kilkunastu tomów prac zbiorowych oraz wielu tomów poezji, prozy, esejów, wspomnień, wydanych w serii Biblioteka „Frazy”. Ostatnio opublikował: monografię Szwajcaria w piśmiennictwie polskim. Od XIX wieku do czasów najnowszych (2019), zbiór tekstów krytycznych Reagować – opisywać (2021), Miłaś mi ziemio helwecka wspaniała. Antologia polskiej poezji o Szwajcarii (2021), Marginałki polskie i dwie ukraińskie oraz Marginałki szwajcarskie i jedna austriacka (2023), oraz zredagował monografię Jerzy Pleśniarowicz – człowiek wieku talentów (teatr, dzieło translatorskie, poezja). W stulecie urodzin (2022). Laureat Nagrody Miasta Rzeszowa w dziedzinie literatury (2004) i Nagrody Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie za „popularyzowanie i promowanie literatury emigracyjnej w polskojęzycznym świecie” (2020). Mieszka w Rzeszowie.
Ur. w 1959. Dr hab., profesor UR w Zakładzie Kultury Mediów Instytutu Polonistyki i Dziennikarstwa Uniwersytetu Rzeszowskiego. Krytyk literacki, tłumacz literatury niemieckojęzycznej, wydawca, pasjonat sztuki książki, kierownik literacki i aktor teatru UR Scena Propozycji. Opublikował m.in. książki: Wacław Iwaniuk. Szkice do portretu emigracyjnego poety (2002), „Im dalej w czas, tym mocniej będzie świecił”. Iwaniuk – Czechowicz (2003), Dotykanie wiersza (2004), Piotr Mordel – polski typograf i bibliofil w Berlinie (Opole 2011, współautorka Maria Kalczyńska) oraz tomy przekładów pisarzy szwajcarskich: Flurina Speschy, Franza Hohlera, Hermanna Burgera, Luise Famos, Armina P. Bartha, Hugo Loetschera. Współredaktor i redaktor kilkunastu tomów prac zbiorowych oraz wielu tomów poezji, prozy, esejów, wspomnień, wydanych w serii Biblioteka „Frazy”. Ostatnio opublikował: monografię Szwajcaria w piśmiennictwie polskim. Od XIX wieku do czasów najnowszych (2019), zbiór tekstów krytycznych Reagować – opisywać (2021), Miłaś mi ziemio helwecka wspaniała. Antologia polskiej poezji o Szwajcarii (2021), Marginałki polskie i dwie ukraińskie oraz Marginałki szwajcarskie i jedna austriacka (2023), oraz zredagował monografię Jerzy Pleśniarowicz – człowiek wieku talentów (teatr, dzieło translatorskie, poezja). W stulecie urodzin (2022). Laureat Nagrody Miasta Rzeszowa w dziedzinie literatury (2004) i Nagrody Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie za „popularyzowanie i promowanie literatury emigracyjnej w polskojęzycznym świecie” (2020). Mieszka w Rzeszowie.
GRZEGORZ WOŁOSZYN
Ur. w 1976 r. w Nisku, ukończył polonistykę na Akademii Pedagogicznej w Krakowie. Pracuje jako nauczyciel w Centrum Edukacyjnym „Radosna Nowina” w Piekarach, gdzie mieszka. W 2005 r. wygrał konkurs na tomik poetycki w ramach „I Spotkań krakowskich pedagogów-poetów”, którego efektem było wydanie tomiku Zawsze słowo. Obok poezji jego pasją jest teatr, na studiach w Krakowie założył z przyjaciółmi studencki teatr „Sygnały”, obecnie prowadzi warsztaty teatralne z młodzieżą. Współpracował m.in. z Teatrem Ludowym i Teatrem Nowym w Krakowie oraz z Instytutem Teatralnym w Warszawie. Wyreżyserował kilkanaście spektakli (m.in.Dziady, Wizytę starszej pani, Operetkę, Wesele, Miłość na Krymie). Związany z witrynami internetowymi „poezja-polska” od 2004 r. i z grupą Poeci Po Godzinach od 2006 r.
Ur. w 1976 r. w Nisku, ukończył polonistykę na Akademii Pedagogicznej w Krakowie. Pracuje jako nauczyciel w Centrum Edukacyjnym „Radosna Nowina” w Piekarach, gdzie mieszka. W 2005 r. wygrał konkurs na tomik poetycki w ramach „I Spotkań krakowskich pedagogów-poetów”, którego efektem było wydanie tomiku Zawsze słowo. Obok poezji jego pasją jest teatr, na studiach w Krakowie założył z przyjaciółmi studencki teatr „Sygnały”, obecnie prowadzi warsztaty teatralne z młodzieżą. Współpracował m.in. z Teatrem Ludowym i Teatrem Nowym w Krakowie oraz z Instytutem Teatralnym w Warszawie. Wyreżyserował kilkanaście spektakli (m.in.Dziady, Wizytę starszej pani, Operetkę, Wesele, Miłość na Krymie). Związany z witrynami internetowymi „poezja-polska” od 2004 r. i z grupą Poeci Po Godzinach od 2006 r.
MAKSYMILIAN WOŁOSZYN
(Właśc. Kirijenko-Wołoszyn) (1877–1932), rosyjski poeta, malarz, tłumacz poezji francuskiej, przedstawiciel symbolizmu (Stichotworienija, 1919) i akmeizmu, autor utworów o tematyce historiozoficznej (zbiory Anno mundi ardentis, 1915; Iverni, 1918), poematów Protopop Awwakum (1918) i Rossija (1924). Krytykował okrucieństwo rewolucji i dociekał jej głębokich sensów (Diemony głuchoniemyje, 1919). Mieszkał w Koktebelu na Krymie, w którym odwiedzało go wielu pisarzy, w latach rewolucji i wojny domowej chronił potrzebujących z wszystkich stron konfliktu. W Polsce ukazał się wybór jego wierszy Poezje (1980) oraz utwory w antologiach poezji rosyjskiej.
(Właśc. Kirijenko-Wołoszyn) (1877–1932), rosyjski poeta, malarz, tłumacz poezji francuskiej, przedstawiciel symbolizmu (Stichotworienija, 1919) i akmeizmu, autor utworów o tematyce historiozoficznej (zbiory Anno mundi ardentis, 1915; Iverni, 1918), poematów Protopop Awwakum (1918) i Rossija (1924). Krytykował okrucieństwo rewolucji i dociekał jej głębokich sensów (Diemony głuchoniemyje, 1919). Mieszkał w Koktebelu na Krymie, w którym odwiedzało go wielu pisarzy, w latach rewolucji i wojny domowej chronił potrzebujących z wszystkich stron konfliktu. W Polsce ukazał się wybór jego wierszy Poezje (1980) oraz utwory w antologiach poezji rosyjskiej.
DANUTA WOŁOWIEC
Ur. w 1980 r. na Dolnym Śląsku. Redaktorka i fotograf. Debiutowała poetycko na łamach „Dekady Literackiej” (1996, nr 4). Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim (2004). Autorka artykułów o Stanisławie Wyspiańskim. W latach 2005–2010 redaktorka w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Współpracowała z Międzynarodowym Centrum Kultury, Stowarzyszeniem Międzynarodowe Triennale Grafiki, wydawnictwami Libron, Antykwa, Księgarnia Akademicka oraz Wydawnictwem Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. W ostatnich latach zajmuje się fotografią portretową. Mieszka w Handzlówce pod Łańcutem.
Ur. w 1980 r. na Dolnym Śląsku. Redaktorka i fotograf. Debiutowała poetycko na łamach „Dekady Literackiej” (1996, nr 4). Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim (2004). Autorka artykułów o Stanisławie Wyspiańskim. W latach 2005–2010 redaktorka w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Współpracowała z Międzynarodowym Centrum Kultury, Stowarzyszeniem Międzynarodowe Triennale Grafiki, wydawnictwami Libron, Antykwa, Księgarnia Akademicka oraz Wydawnictwem Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. W ostatnich latach zajmuje się fotografią portretową. Mieszka w Handzlówce pod Łańcutem.
PIOTR WOSZCZAK
Ur. w 1990 r. w Warszawie. Absolwent filologii polskiej UR. Opowiadania i szkice publikował we „Frazie” i „Elewatorze”. Wokalista i autor tekstów punkrockowych zespołów Schnellzug Wielki Las. Mieszka i pracuje w Rzeszowie.
Ur. w 1990 r. w Warszawie. Absolwent filologii polskiej UR. Opowiadania i szkice publikował we „Frazie” i „Elewatorze”. Wokalista i autor tekstów punkrockowych zespołów Schnellzug Wielki Las. Mieszka i pracuje w Rzeszowie.
TADEUSZ WOYNIŁŁOWICZ-ZIELICHOWSKI
Ur. w 1947. Ukończył Filologię Polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Pisarz-eseista i tłumacz z języka angielskiego i rosyjskiego. Pracował jako asystent w Instytucie Nauk Społecznych Politechniki Wrocławskiej (1974-75) i w Instytucie Filozofii Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu (1975-1982), w Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu (1983-1990). Od 1993 do 2005 był nowojorskim korespondentem „Twórczości”, „Formatu”, „Rity Baum”, „Nowego Nurtu”, „Novej Pol 'szy”, „Biuletynu Fotograficznego”, „Odry”, „Kultury Popularnej”. W latach 1997-2001 opublikował kilkanaście esejów w nowojorskiej prasie polonijnej: „Nowym Dzienniku”, „Kurierze Plus”, „OK Ameryka”. Aktualnie publikuje w pismach internetowych i na własnej stronie internetowej: www.sarmatawnowymjorku.cba.pl . Od roku 1997 pracuje nad książką Europa w Nowym Jorku, poświęconą wybitnym postaciom europejskiej sceny intelektualnej, artystycznej, literackiej XX w. mieszkającym w Nowym Jorku. Od roku 2005 zbiera materiały do książki Życie na Manhattanie. Od roku 2004 pisze narrację autobiograficzną Pożegnanie z prześladowcą. Mieszka i pracuje w Nowym Jorku. Publikuje także pod nazwiskami Woyiłłowicz Zielichowski i Zielichowski.
Ur. w 1947. Ukończył Filologię Polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Pisarz-eseista i tłumacz z języka angielskiego i rosyjskiego. Pracował jako asystent w Instytucie Nauk Społecznych Politechniki Wrocławskiej (1974-75) i w Instytucie Filozofii Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu (1975-1982), w Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu (1983-1990). Od 1993 do 2005 był nowojorskim korespondentem „Twórczości”, „Formatu”, „Rity Baum”, „Nowego Nurtu”, „Novej Pol 'szy”, „Biuletynu Fotograficznego”, „Odry”, „Kultury Popularnej”. W latach 1997-2001 opublikował kilkanaście esejów w nowojorskiej prasie polonijnej: „Nowym Dzienniku”, „Kurierze Plus”, „OK Ameryka”. Aktualnie publikuje w pismach internetowych i na własnej stronie internetowej: www.sarmatawnowymjorku.cba.pl . Od roku 1997 pracuje nad książką Europa w Nowym Jorku, poświęconą wybitnym postaciom europejskiej sceny intelektualnej, artystycznej, literackiej XX w. mieszkającym w Nowym Jorku. Od roku 2005 zbiera materiały do książki Życie na Manhattanie. Od roku 2004 pisze narrację autobiograficzną Pożegnanie z prześladowcą. Mieszka i pracuje w Nowym Jorku. Publikuje także pod nazwiskami Woyiłłowicz Zielichowski i Zielichowski.
ADAM WOŹNIAK
Ur. w 1993 w Radomiu, filozof, literaturoznawca, doktorant w Instytucie Filozofii UJ. Zajmuje się historią idei, filozofią polityczną, biopolityką oraz ich śladami w polskiej literaturze XX wieku. Publikował m.in. w „Wielogłosie”, „Przestrzeniach Teorii”, „Dwutygodniku”, „Argument Biannual Philosophical Journal” i magazynie „Hybris”. Mieszka w Krakowie.
KRZYSZTOF WOŹNIAK
Ur. w 1961 r. w Sanoku, zm. w 2012 r. Absolwent Liceum Sztuk Plastycznych w Jarosławiu. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie (1989). Dyplom realizował w pracowni rzeźby prof. M. Koniecznego oraz w pracowni rysunku prof. B. Salwińskiego. W latach 1989–1995 pracował w swojej macierzystej uczelni na wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki, jako asystent w pracowni rysunku, a od 1993 także jako współprowadzący w pracowni rzeźby. W latach 1995–2000 przebywał w USA, gdzie pracował m.in. przy realizacji prac konserwatorsko rzeźbiarskich. Od 2001 r. był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Jana Grodka w Sanoku, a od 2004 r. w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego w Rzeszowie. Uzyskał stopień doktora sztuki ASP w Krakowie w roku 2005. Był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Prace artysty znajdują się w zbiorach prywatnych i państwowych w kraju i za granicą.
Ur. w 1961 r. w Sanoku, zm. w 2012 r. Absolwent Liceum Sztuk Plastycznych w Jarosławiu. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie (1989). Dyplom realizował w pracowni rzeźby prof. M. Koniecznego oraz w pracowni rysunku prof. B. Salwińskiego. W latach 1989–1995 pracował w swojej macierzystej uczelni na wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki, jako asystent w pracowni rysunku, a od 1993 także jako współprowadzący w pracowni rzeźby. W latach 1995–2000 przebywał w USA, gdzie pracował m.in. przy realizacji prac konserwatorsko rzeźbiarskich. Od 2001 r. był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. Jana Grodka w Sanoku, a od 2004 r. w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego w Rzeszowie. Uzyskał stopień doktora sztuki ASP w Krakowie w roku 2005. Był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Prace artysty znajdują się w zbiorach prywatnych i państwowych w kraju i za granicą.
GRZEGORZ WOŹNIAKOWSKI
Ur. w 1976 r. Absolwent zielonogórskiej germanistyki. Autor kilkunastu leksykograficznych tomów polsko-niemieckich i niemiecko-polskich. Nauczyciel w szkole ponadpodstawowej. Pasja: podróże po świecie oraz języki obce, w tym chiński oraz filipiński.
Ur. w 1976 r. Absolwent zielonogórskiej germanistyki. Autor kilkunastu leksykograficznych tomów polsko-niemieckich i niemiecko-polskich. Nauczyciel w szkole ponadpodstawowej. Pasja: podróże po świecie oraz języki obce, w tym chiński oraz filipiński.
ANNA AGNIESZKA WÓJCIK
Ur. w 1978 r. w Sosnowcu, krytyk literacki. Publikowała w: „Rita Baum”, „Czasie Kultury”, „Blasfemii”, „Odrze”. Ukończyła filozofię na Uniwersytecie Zielonogórskim.
Ur. w 1978 r. w Sosnowcu, krytyk literacki. Publikowała w: „Rita Baum”, „Czasie Kultury”, „Blasfemii”, „Odrze”. Ukończyła filozofię na Uniwersytecie Zielonogórskim.
HENRYK WÓJCIK
Ur. w 1950 w Lublinie. Bibliofil, kolekcjoner, wydawca, miłośnik, znawca i kolekcjoner dzieł sztuki graficznej i dorobku literackiego polskich twórców na obczyźnie. Absolwent liceum plastycznego w Lublinie, studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Do Kanady emigrował w 1978, kilka miesięcy po ślubie z Paulą Rokitnicki z Toronto (córką pilota Dywizjonu 303). Członek brytyjskiego The Bookplate Society, American Society of Bookplate Collectors and Designers i Lubelskiego Towarzystwa Miłośników Książki i Exlibrisu. Prezes Towarzystwa Wspierania Kultury Polskiej na Litwie. Współtwórca Archiwum Solidarności przy Bibliotece Uniwersyteckiej w Toronto. Były członek Rady Dyrektorów Fundacji Władysława i Nelli Turzańskich, wieloletni członek zarządu i sekretarz Polskiego Funduszu Wydawniczego w Kanadzie (obecnie jego wiceprzewodniczący) oraz członek zarządu i sekretarz Związku Ziem Wschodnich – Koła w Toronto. W latach 1990–2001 osobisty sekretarz Wacława Iwaniuka. Redaktor dwu tomów albumów poświęconych sztuce Jerzego Kołacza Memory Filter i Graphic Relief (2004). Współredaktor tomów: Podróż w głąb pamięci. O Wacławie Iwaniuku szkice, wspomnienia, wiersze (2005) oraz Pożegnanie Poety. Ostatnia droga Wacława Iwaniuka (2009). Wykonawca, wydawca i pomysłodawca ponad dwudziestu druków i książek bibliofilskich oraz kilkudziesięciu wystaw i wydarzeń kulturalnych w kraju i na emigracji. Kawaler Orderu Białego Kruka. Mieszka w Toronto.
KATARZYNA WÓJCIK
Ur. w 1986 r. Pochodzi z Warszawy. Studiowała filologię polską na UW i teologię kultury na UKSW. Jest recenzentem książkowym portalu pisarze.pl. Rozmawia o literaturze w niezależnej audycji radiowej „Książki pod lupą” oraz w audycji „Jak pisarz z pisarzem” w Radio Wnet. Zajmuje się redagowaniem książek, a w ramach własnego pomysłu realizuje wywiady z „ludźmi drugiego planu” książki (czyli tymi, którym publikacja zawdzięcza swój ostateczny kształt, a o których czytelnik nie ma pojęcia): ilustratorami, redaktorami, tłumaczami, typografami, wydawcami, itp. Część wywiadów ukazała się bądź ukaże w magazynie „Wydawca”.
Ur. w 1986 r. Pochodzi z Warszawy. Studiowała filologię polską na UW i teologię kultury na UKSW. Jest recenzentem książkowym portalu pisarze.pl. Rozmawia o literaturze w niezależnej audycji radiowej „Książki pod lupą” oraz w audycji „Jak pisarz z pisarzem” w Radio Wnet. Zajmuje się redagowaniem książek, a w ramach własnego pomysłu realizuje wywiady z „ludźmi drugiego planu” książki (czyli tymi, którym publikacja zawdzięcza swój ostateczny kształt, a o których czytelnik nie ma pojęcia): ilustratorami, redaktorami, tłumaczami, typografami, wydawcami, itp. Część wywiadów ukazała się bądź ukaże w magazynie „Wydawca”.
SYLWIA WÓJCIK
Doktorantka literaturoznawstwa na Uniwersytecie Rzeszowskim. Jej praca magisterska pt. Polonia brazylijska w publicystyce ks. Zdzisława Malczewskiego została opublikowana w wersji dwujęzycznej, polsko-portugalskiej, nakładem Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego oraz Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego (2016). Przygotowuje rozprawę doktorską na temat pisarstwa Jana Krawczyka, polskiego emigranta mieszkającego i tworzącego w Brazylii.
Doktorantka literaturoznawstwa na Uniwersytecie Rzeszowskim. Jej praca magisterska pt. Polonia brazylijska w publicystyce ks. Zdzisława Malczewskiego została opublikowana w wersji dwujęzycznej, polsko-portugalskiej, nakładem Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego oraz Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego (2016). Przygotowuje rozprawę doktorską na temat pisarstwa Jana Krawczyka, polskiego emigranta mieszkającego i tworzącego w Brazylii.
WŁODZIMIERZ WÓJCIK
Ur. w 1932 r. Ukończył filologię polską na UJ. Prof. dr hab., literaturoznawca, emerytowany profesor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (był m.in. dziekanem Wydziału Filologicznego UŚ, i dyrektorem Instytutu Literatury i Kultury Polskiej). Był twórcą, a następnie kierownikiem Zakładu Literatury Współczesnej (1980-2002). Promotor doktoratu honoris causa przyznanego przez UŚ Tadeuszowi Różewiczowi. Członek Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego i katowickiego oddziału ZLP. Wielokrotnie nagradzany za działalność naukową, społeczną i kulturalną. Jest autorem kilkuset prac poświęconych literaturze najnowszej. Opublikował m.in. książki: monografię Zofia Nałkowska (1973), Estetyzm, realizm, polityka. Studia i szkice o literaturze polskiej XX wieku (1981), Legenda Piłsudskiego w polskiej literaturze międzywojennej (1987), Staff i Różewicz. Studia historycznoliterackie (1999), W Polsce i na obczyźnie. Szkice o Zofii Romanowiczowej (2000), Spotkania Zagłębiowskie (2006), Zagłębiowskie impresje (2006).
Zmarł 30 września 2012 r. w Sosnowcu.
Ur. w 1932 r. Ukończył filologię polską na UJ. Prof. dr hab., literaturoznawca, emerytowany profesor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (był m.in. dziekanem Wydziału Filologicznego UŚ, i dyrektorem Instytutu Literatury i Kultury Polskiej). Był twórcą, a następnie kierownikiem Zakładu Literatury Współczesnej (1980-2002). Promotor doktoratu honoris causa przyznanego przez UŚ Tadeuszowi Różewiczowi. Członek Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego i katowickiego oddziału ZLP. Wielokrotnie nagradzany za działalność naukową, społeczną i kulturalną. Jest autorem kilkuset prac poświęconych literaturze najnowszej. Opublikował m.in. książki: monografię Zofia Nałkowska (1973), Estetyzm, realizm, polityka. Studia i szkice o literaturze polskiej XX wieku (1981), Legenda Piłsudskiego w polskiej literaturze międzywojennej (1987), Staff i Różewicz. Studia historycznoliterackie (1999), W Polsce i na obczyźnie. Szkice o Zofii Romanowiczowej (2000), Spotkania Zagłębiowskie (2006), Zagłębiowskie impresje (2006).
Zmarł 30 września 2012 r. w Sosnowcu.
PIOTR WÓJTOWICZ
Ur. w 1958 w Stalowej Woli. Absolwent PLSP im. S. Wyspiańskiego w Jarosławiu i Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie (w pracowni malarstwa prof. Jana Szancenbacha i rysunku prof. Mieczysława Wejmana). Dyplom z wyróżnieniem w 1983. Uprawia malarstwo i rysunek, jest kuratorem wystaw, pisze o sztuce, organizuje wydarzenia artystyczne i kulturalne. Do przejścia na emeryturę pracował jako nauczyciel w PLSP w Krośnie (wcześniej w Miejscu Piastowym), w latach 2005-2006 prowadził pracownię malarstwa w architekturze w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego. Zorganizował ponad 30 wystaw indywidualnych (w 2023 – Obrazy z literą A + Aneks w Muzeum Sztuki w Łodzi i Obrazy z lat 80. w Kasztelu w Szymbarku). Brał udział w licznych wystawach zbiorowych środowiskowych, ogólnopolskich, zagranicznych. Laureat konkursów międzynarodowych, ogólnopolskich i okręgowych. W latach 1991–1995 pełnił funkcję wiceprezesa ZPAP Oddziału Rzeszowskiego. Był czterokrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki (1986, 1988, 1996, 2001). W latach 1999 i 2010 otrzymał Nagrody Indywidualne I stopnia Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej za szczególny wkład w rozwój edukacji artystycznej w Polsce. Mieszka w Krośnie.
Ur. w 1958 w Stalowej Woli. Absolwent PLSP im. S. Wyspiańskiego w Jarosławiu i Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie (w pracowni malarstwa prof. Jana Szancenbacha i rysunku prof. Mieczysława Wejmana). Dyplom z wyróżnieniem w 1983. Uprawia malarstwo i rysunek, jest kuratorem wystaw, pisze o sztuce, organizuje wydarzenia artystyczne i kulturalne. Do przejścia na emeryturę pracował jako nauczyciel w PLSP w Krośnie (wcześniej w Miejscu Piastowym), w latach 2005-2006 prowadził pracownię malarstwa w architekturze w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego. Zorganizował ponad 30 wystaw indywidualnych (w 2023 – Obrazy z literą A + Aneks w Muzeum Sztuki w Łodzi i Obrazy z lat 80. w Kasztelu w Szymbarku). Brał udział w licznych wystawach zbiorowych środowiskowych, ogólnopolskich, zagranicznych. Laureat konkursów międzynarodowych, ogólnopolskich i okręgowych. W latach 1991–1995 pełnił funkcję wiceprezesa ZPAP Oddziału Rzeszowskiego. Był czterokrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki (1986, 1988, 1996, 2001). W latach 1999 i 2010 otrzymał Nagrody Indywidualne I stopnia Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej za szczególny wkład w rozwój edukacji artystycznej w Polsce. Mieszka w Krośnie.
JERZY WRATNY
Ur. w 1943 r.; prawnik, prof. zw. Absolwent Wydziału Prawa na Uniwersytecie Warszawskim (1966). Studiował teologię na Wydziale Papieskim Św. Jana Chrzciciela w Warszawie oraz filozofię w Akademii Teologii Katolickiej. W 1968 r. usunięty z asystentury macierzystej uczelni za udział w wydarzeniach marcowych. Wykładał w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Uniwersytecie Rzeszowskim, Wyższej Szkole Handlu i Prawa im. Łazarskiego w Warszawie. Obecnie pracuje w Instytucie Nauk Prawnych PAN oraz Instytucie Pracy i Spraw Socjalnych. Autor wielu prac z dziedziny prawa pracy oraz dziedzin pokrewnych. Jest autorem tomów wierszy: Powoli zamyka się koło (2000), Kłopoty z istnieniem (2011) oraz Wierszy wybranych (2017), wydanych w serii poetyckiej Biblioteki „Frazy” (ilustrowanych przez Marlenę Makiel-Hędrzak).
Ur. w 1943 r.; prawnik, prof. zw. Absolwent Wydziału Prawa na Uniwersytecie Warszawskim (1966). Studiował teologię na Wydziale Papieskim Św. Jana Chrzciciela w Warszawie oraz filozofię w Akademii Teologii Katolickiej. W 1968 r. usunięty z asystentury macierzystej uczelni za udział w wydarzeniach marcowych. Wykładał w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Uniwersytecie Rzeszowskim, Wyższej Szkole Handlu i Prawa im. Łazarskiego w Warszawie. Obecnie pracuje w Instytucie Nauk Prawnych PAN oraz Instytucie Pracy i Spraw Socjalnych. Autor wielu prac z dziedziny prawa pracy oraz dziedzin pokrewnych. Jest autorem tomów wierszy: Powoli zamyka się koło (2000), Kłopoty z istnieniem (2011) oraz Wierszy wybranych (2017), wydanych w serii poetyckiej Biblioteki „Frazy” (ilustrowanych przez Marlenę Makiel-Hędrzak).
GABRIELA WRÓBEL
Ur. w 1984 r. w Krośnie, mieszka w Teodorówce. Ukończyła LO im. św. Jana z Dukli. Studentka filologii polskiej UJ w Krakowie. Napisała pracę licencjacką o twórczości Janusza Szubera. Obecnie przygotowuje pracę magisterską, poświęconego literackiemu obrazowi Dukli i problemom prowincjonalności.
Ur. w 1984 r. w Krośnie, mieszka w Teodorówce. Ukończyła LO im. św. Jana z Dukli. Studentka filologii polskiej UJ w Krakowie. Napisała pracę licencjacką o twórczości Janusza Szubera. Obecnie przygotowuje pracę magisterską, poświęconego literackiemu obrazowi Dukli i problemom prowincjonalności.
JURIJ WYNNYCZUK
Ur. w 1952 r. w Iwano-Frankiwsku (Stanisławowie). Poeta, prozaik, językoznawca, dziennikarz. Studiował filologię w Iwano-Frankiwskim Uniwersytecie Pedagogicznym, pracował jako nauczyciel, a po przyjeździe do Lwowa w 1974 jako tragarz i malarz. W latach 1987–1991 był reżyserem teatru estradowego „Не журись!”, który w 1990 wykupił wraz ze Stefanem Orobcem i stworzył w nim „Kabaret Jurcia i Stefcia”. W latach 90. był redaktorem działu mistyki i sensacji gazety „Post-Постyп”, redaktorem naczelnym lwowskiej gazety „Гульвіса” i redaktorem działu gazety „Поступ”. Wydał m.in. tomy wierszy Odbicie (1990), Przeczucie jesieni. Wiersze i poematy (2010), książki prozatorskie Błysk (1990), Uprzejmie zapraszamy do Szczurogradu (1992), Królowe nocy (1992, 1993, 2003), Życie haremowe (1996), Okna zastygłego czasu (2001), Miejsce dla smoka (2002), Wiosenne zabawy w jesiennych sadach (2005), Tango śmierci (2012, wydanie polskie w przekładzie Bohdana Zadury, 2018), Aptekarz (2015), Cenzor snów (2016), Lutecja (2017), Siostry krwi (2018), Nocny reporter (2019), opracowania krajoznawcze: Legendy Lwowa (6 wydań, w latach 1993–2003), Knajpy Lwowa (2000, wydanie polskie 2001), Tajemnice lwowskiej kawy (2001), encyklopedię mitów Księga bestii (2003). Opracował antologię ukraińskiej fantastyki XIX w. i ukraińskiej bajki literackiej oraz serie książek „Jurij Wynnyczuk prezentuje” i „Skarbnica bajek”. Mieszka we Lwowie.
Ur. w 1952 r. w Iwano-Frankiwsku (Stanisławowie). Poeta, prozaik, językoznawca, dziennikarz. Studiował filologię w Iwano-Frankiwskim Uniwersytecie Pedagogicznym, pracował jako nauczyciel, a po przyjeździe do Lwowa w 1974 jako tragarz i malarz. W latach 1987–1991 był reżyserem teatru estradowego „Не журись!”, który w 1990 wykupił wraz ze Stefanem Orobcem i stworzył w nim „Kabaret Jurcia i Stefcia”. W latach 90. był redaktorem działu mistyki i sensacji gazety „Post-Постyп”, redaktorem naczelnym lwowskiej gazety „Гульвіса” i redaktorem działu gazety „Поступ”. Wydał m.in. tomy wierszy Odbicie (1990), Przeczucie jesieni. Wiersze i poematy (2010), książki prozatorskie Błysk (1990), Uprzejmie zapraszamy do Szczurogradu (1992), Królowe nocy (1992, 1993, 2003), Życie haremowe (1996), Okna zastygłego czasu (2001), Miejsce dla smoka (2002), Wiosenne zabawy w jesiennych sadach (2005), Tango śmierci (2012, wydanie polskie w przekładzie Bohdana Zadury, 2018), Aptekarz (2015), Cenzor snów (2016), Lutecja (2017), Siostry krwi (2018), Nocny reporter (2019), opracowania krajoznawcze: Legendy Lwowa (6 wydań, w latach 1993–2003), Knajpy Lwowa (2000, wydanie polskie 2001), Tajemnice lwowskiej kawy (2001), encyklopedię mitów Księga bestii (2003). Opracował antologię ukraińskiej fantastyki XIX w. i ukraińskiej bajki literackiej oraz serie książek „Jurij Wynnyczuk prezentuje” i „Skarbnica bajek”. Mieszka we Lwowie.
MARCIN WYREMBELSKI
Absolwent filologii włoskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. W latach 2003–2007 wykładowca języka włoskiego i kultury włoskiej w Wyższej Szkole Języków Obcych w Poznaniu. Od 2007 r. lektor ministerialny i wykładowca języka polskiego na Uniwersytecie we Florencji, a w latach 2010–2012 także na Uniwersytecie Bolońskim. Tłumacz włoskiej literatury pięknej i publicystyki takich autorów, jak m.in. Stefano Benni, Dino Buzzati, Italo Calvino, Erri De Luca, Tiziano Terzani. Jest członkiem międzynarodowego zespołu opracowującego materiały do nauki języka polskiego on-line w ramach projektu europejskiego E-LOCAL (Electronically Learning Other Cultures And Languages). Interesuje się włoską i polską literaturą dwudziestowieczną oraz sztuką przekładu; marzy mu się między innymi opracowanie antologii współczesnych włoskich opowiadań i szuka w tym celu wydawcy-pasjonata. Pracuje nad monografią twórczości Józefa Hena. Aktualnie mieszka we Florencji.
Absolwent filologii włoskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. W latach 2003–2007 wykładowca języka włoskiego i kultury włoskiej w Wyższej Szkole Języków Obcych w Poznaniu. Od 2007 r. lektor ministerialny i wykładowca języka polskiego na Uniwersytecie we Florencji, a w latach 2010–2012 także na Uniwersytecie Bolońskim. Tłumacz włoskiej literatury pięknej i publicystyki takich autorów, jak m.in. Stefano Benni, Dino Buzzati, Italo Calvino, Erri De Luca, Tiziano Terzani. Jest członkiem międzynarodowego zespołu opracowującego materiały do nauki języka polskiego on-line w ramach projektu europejskiego E-LOCAL (Electronically Learning Other Cultures And Languages). Interesuje się włoską i polską literaturą dwudziestowieczną oraz sztuką przekładu; marzy mu się między innymi opracowanie antologii współczesnych włoskich opowiadań i szuka w tym celu wydawcy-pasjonata. Pracuje nad monografią twórczości Józefa Hena. Aktualnie mieszka we Florencji.
ROMAN WYSOGLĄD
Ur. w 1949 r. w Krakowie. Prozaik i poeta. Zadebiutował w 1970 r. Współzałożyciel Grupy Poetyckiej 848. Opublikował tomy opowiadańx (1985), Dzieci niespecjalnej troski (1989) i Nie ma w nas ciepła(1990), powieści Moskwa za trzy dni (1985) i Codziennie i przez cały czas (1989), czarny kryminał Obudzony o zmierzchu (1988). Regularnie publikuje w „Twórczości”. Uhonorowany dwoma nagrodami: im. Andrzeja Bursy oraz im. Natalii Cal (obie w 1986) za najlepszy tom opowiadań w kraju (Przekrętka). Aktualnie mieszka w Szwecji.
Ur. w 1949 r. w Krakowie. Prozaik i poeta. Zadebiutował w 1970 r. Współzałożyciel Grupy Poetyckiej 848. Opublikował tomy opowiadańx (1985), Dzieci niespecjalnej troski (1989) i Nie ma w nas ciepła(1990), powieści Moskwa za trzy dni (1985) i Codziennie i przez cały czas (1989), czarny kryminał Obudzony o zmierzchu (1988). Regularnie publikuje w „Twórczości”. Uhonorowany dwoma nagrodami: im. Andrzeja Bursy oraz im. Natalii Cal (obie w 1986) za najlepszy tom opowiadań w kraju (Przekrętka). Aktualnie mieszka w Szwecji.