U
Ur. w 1976 w Zielonej Górze. Filozof, poeta, eseista. Debiutował tomikiem poetyckim jeszcze nie całkiem umarły (Olsztyn 2005). Autor książek Michała Bakunina filozofia negacji (2007), Dostojewski, czyli rzecz o dramacie człowieka (2014), Aleksandra Hercena dyskurs o człowieku, czyli projekt rosyjskiej filozofii otwartej (2016). W 2017 opublikował drugi tom wierszy Trzeba by jakoś umrzeć (Szczecin 2017). Wybrane teksty własne publikuje pod adresem: jacekuglik.blogspot.com.
Ur. w 1976 r. w Przyjmie. Maluje i projektuje okładki do książek, m.in. dla wydawnictw: Scholar, W.A.B. i Media Rodzina. Tworzy obrazki dla dzieci do „Świerszczyka” i dla dorosłych do magazynu „Filozofuj”. Autorka ilustracji do tomu poetyckiego Jacka Uglika Trzeba by jakoś umrzeć (Szczecin 2017). Studiuje filozofię. Prace własne zamieszcza pod adresem: www.behance.net/margosiauglik.
LUDWIG UHLAND
(1787–1862). Niemiecki poeta romantyczny, należał do tzw. szwabskiej grupy poetów, autor ballad opartych na wątkach historycznych i legendarnych oraz wierszy inspirowanych folklorem, popularyzowanych jako pieśni z muzyką m.in. F. Schuberta, R. Schumanna, F Liszta i J. Brahmsa. Autor wiersza dedykowanego Mickiewiczowi (1833), badacz i wydawca poezji ludowej oraz średniowiecznej liryki niemieckiej.
MAGDALENA UJMA
Ur. w 1967 r. Historyczka i krytyczka sztuki, kuratorka wystaw sztuki współczesnej. Należała do redakcji pisma „Kresy”, była związana z Muzeum Sztuki w Łodzi, a także z Bunkrem Sztuki w Krakowie. Jest autorką eseju Ani rewolucja, ani konsumpcja, który został zawarty w tomie Nowe zjawiska w sztuce polskiej po 2000 roku (CSW Zamek Ujazdowski Warszawa 2007), a także Transformacja. Kobiety tworzące w postkomunistycznej Polsce w latach 1989-2000 w tomieArtystki polskie (WSPWN, 2010). Była m.in. kuratorką wystaw o obrazie katastrof w sztuce współczesnej „Bad News” i „Last News” (Kronika, Bytom 2006 i Łaźnia, Gdańsk 2007, razem z Joanną Zielińską), cyklu poświęconego zagadnieniom mieszania się kultur i obcości we współczesnym świecie „Transkultura” (Bunkier Sztuki, Kraków 2006-2008, razem z Anną Smolak), wystaw „Dziennik Polki”, poświęconych obrazom codzienności w sztuce współczesnych artystek polskich (Uppsala Konsert & Kogress i Instytut Polski, Berlin 2008), a także wystawy „Przekleństwa wyobraźni” o fascynacji surrealizmem w najnowszej sztuce w Polsce (Bunkier Sztuki, Kraków 2010, razem z Karoliną Bujnowicz). Ostatnie wystawy, których była kuratorką, to: Elżbieta Jabłońska, „Nadzwyczaj(nie) udane dzieło” (BWA Olsztyn, Bunkier Sztuki, Kraków, 2011), Elżbieta Jabłońska i He Chengyao „Próba rozmowy” (Labirynt, Lublin, 2011), a także Angelika Markul i Nicolas Delprat „W środku nocy” (Labirynt, Lublin, 2012). Prowadzi cykle warsztatów z krytyki artystycznej oraz blog „Krytyk sztuki na skraju załamania nerwowego”(www.magdalena-ujma.blogspot.com). Opublikowała książkę Sztuki wizualne. Seria Sztuka i skandal (WSPWN, 2011). Mieszka w Krakowie.
Urodzony w 1961. Studiował literaturę polską na Uniwersytecie Gdańskim. Od 1989 mieszka w Kanadzie, w Toronto.
TOMASZ UMERLE
Ur. w 1987. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Uczestnik studiów doktoranckich tej uczelni. Interesuje się problematyką teoretycznoliteracką. Publikował m.in. w „Opcjach” i jako tłumacz w „Przestrzeniach Teorii”. Mieszka w Poznaniu.
(1864–1936), urodzony w Bilbao Bask. Należy do panteonu dwudziestowiecznych postaci kultury hiszpańskiej. Doktoryzował się w Madrycie w 1884 rozprawą na temat rasy baskijskiej, w 1891 objął katedrę greki na Uniwersytecie w Salamance, na którym to stanowisku pracował prawie przez całe życie, wyjąwszy okresy politycznego wygnania. Należał do współtwórców „pokolenia 98”, czyli modernizmu hiszpańskiego, zarówno jako myśliciel, jak i pisarz. Łączył przekonania socjalistyczne z ortodoksyjnym – jak sam uważał – jednak zbyt oryginalnym jak na ówczesną, a nawet obecną normę „ortodoksji”, katolicyzmem; miał też okresy kryzysu religijnego, m.in. po śmierci małego synka Raimundína w 1902. W Polsce Unamuno znany jest przede wszystkim jako powieściopisarz (Mgła, Ciotka Tula, Abel Sanchez) i filozof (O poczuciu tragiczności życia wśród ludzi i wśród narodów, Agonia chrystianizmu). Niedawno po polsku ukazał się jego Dziennik. Unamuno pisał także dramaty i był namiętnym publicystą, a przy tym wszystkim ciekawym poetą, czasem filozofującym, czasem emocjonalnym.
ALICJA UNGEHEUER-GOŁĄB
Adiunkt w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Autorka tomiku poetyckiego Kęsy życia (2004). Wiersze i opowiadania dla dzieci publikowała na łamach pisma dla przedszkolaków „Kapitan Muzyczka”.
KOSTAS URANIS
[Κώστας Ουράνης, Kostas Ouranis] (1890–1953), poeta, dziennikarz, eseista, autor esejów podróżnych m.in. po Hiszpanii (Sol y Sombra, 1934; Hiszpania, 1954), Grecji (Grecja, 1956), Włoszech (Włochy, 1953).
Ur. w 1970 r. w Ondárroa, Vizcaya. Baskijski poeta, autor książek dla młodzieży i dla dzieci, tłumacz (min. Sylvia Plath, Anne Sexton, Wisława Szymborska). Jego książka Tymczasem podaj mi rękę (Bitartean heldu eskutik (2001)), wydana w 2001 zdobyła nagrodę krytyków Premio de la Critica (2001). Ukończył filologię baskijską na Uniwersytecie Baskijskim w Vitoria, studiował też Literaturę Porównawczą w Trento (Włochy). Zrealizował wiele multimedialnych projektów, które łączą w sobie literaturę, muzykę i sztuki wizualne. W październiku 2009 roku otrzymał nagrodę literacką Premio Nacional de Literatura za swoją powieść Bilbao – New York – Bilbao (Elkar 2008). Uczestniczył w wielu festiwalach literackich, m.in. “World Voices” w Nowym Jorku (zorganizowane przez PEN Club); czytał swoje wiersze na Katolickim Uniwersytecie Fu-Jen w Tai-pei i na Uniwersytecie Warszawskim.
Ur. w 1949 w Little Long Lac (Ontario). Pisarka kanadyjska tworząca w języku angielskim. Laureatka prestiżowej kanadyjskiej Nagrody Generalnego Gubernatora w 1997 oraz wielu innych nagród także poza Kanadą. Autorka powieści The Whirlpool (1986), Changing Heaven (1990), Away (1993), The Underpainter (1997), The Stone Carvers (2001) oraz A Map of Glass (2005), a także tomików wierszy, m.in. The Little Flowers of Madame de Montespan (1984).
Ur. w 1972 r. Debiutował na łamach kwartalnika „Kresy” w 1997 r. Publikował także w: „Brulionie”, „Na Dziko”, „Kartkach”, „Lamelli”. W 2008 r. w Laboratorium Dramatu w Warszawie odbyło się aktorskie czytanie jego sztuki Tramtadrada w reżyserii Piotra Jędrzejasa. Opublikował książki: Najdłuższa noc pod słońcem (1999), Fluktuacje (2003), Czarna taksówka (2011), Katalog Wystawy (2013). Mieszka w Radomiu.