Ł
ANNA ŁABIENIEC
Ur. w Łodzi, absolwentka kulturoznawstwa ze specjalizacją filmoznawczą. Pisarka, dziennikarka radiowa i telewizyjna. Od 27 lat mieszka w Kanadzie, związana z polonijnymi mediami. Prowadzi w Toronto małe wydawnictwo literackie Sooni Project. Jest autorką m.in. powieści drogi Powtórka z Syberii (wyd. Sooni Project, 2003), współautorką biografii Wyżej niż piniory (2007) i Gęsi puch (2009) oraz tomiku wierszy Gwiezdny trik (2010). Z Waldemarem Kontewiczem przetłumaczyła na język polski tom Stanisława Skrzeszewskiego Żywa pamięć. W hołdzie polskim żołnierzom poległym w bitwie pod Fort Erie (Sooni Project, 2015).
JANUSZ ŁASTOWIECKI
Adiunkt w Zakładzie Dziennikarstwa i Nauk o Mediach Uniwersytetu Zielonogórskiego, krytyk radiowy i teatralny. Prowadzi kursy z mediów społecznościowych, eco-influencingu, krytyki teatru radiowego, wiedzy o dramacie i teatrze, a także ćwiczenia poświęcone zagadnieniom filmu polskiego i światowego po roku 1989. Koordynator cyklu „Czytelnia dramatu” w WiMBP im. C. Norwida w Zielonej Górze. Jego pasją są radio i muzyka. Jest autorem audycji ZAPLECZE alternatywa nastrój las.
ROMUALD ŁAWRYNOWICZ
Polski artysta z Wilna. Aktor, filmowiec, pisarz, raper i piosenkarz. Animator międzynarodowego życia kulturalnego na Litwie, współtwórca światowego, wirtualnego festiwalu Mosty Poetyckie w 2020 r.
ZYGMUNT ŁAWRYNOWICZ
(1925 Poniewież –1987 Londyn). Poeta, tłumacz, krytyk literacki. Urodził się na Litwie, gdzie ukończył gimnazjum w Poniewieżu. W 1943 wywieziony na roboty do Niemiec, zbiegł i przez Jugosławię przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie już po wojnie wstąpił do 2. Korpusu. Studiował ekonomię i nauki polityczne w University College w Dublinie. Od 1952 roku pracował w banku Loyds w Londynie. Był redaktorem londyńskich pism młodej emigracji „Życie Akademickie” (redaktor naczelny w latach 1953–1954), „Merkuriusz Polski”, „Życie” (1958–1959) współpracował z „Kontynentami”, a w kraju z „Więzią”. Związany z grupą poetycką Kontynenty (1959-1964). Znał biegle co najmniej osiem języków. Opublikował tomy wierszy: Epitafium jesieni (1953), „Syn marnotrawny” i inne wiersze 1954–1960 (1968), Błędne ogniki (Olsztyn 1984), Anglobabilon. Wiersze 1965–1985 (1986), Zatrute jagody, czyli Helga (1986), Świetliki i ulęgałki (1987) oraz tomy przekłady wierszy i prozy: Giuseppe Ungarettiego, Johna R. Jeffersa, Eugenio Montalego, Krystyna Donelajtisa, André Frossarda. Na angielski przełożył kazania księdza Jerzego Popiełuszki. Po 1956 roku często spędzał urlopy w Polsce, gdzie w Dobrym Mieście koło Olsztyna osiedlili się po wojnie jego matka i brat z rodziną.
JACEK ŁUKASIEWICZ
(Jacek Petelenz-Łukasiewicz), ur. 21 czerwca 1934 r. we Lwowie, zmarł 7 marca 2021 r. we Wrocławiu. Historyk literatury, krytyk literacki, poeta, prof. zw. Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1974–2005 kierował Zakładami Literatury Polskiej XX wieku i Historii Literatury Polskiej po 1918 roku. Był autorem wielu monografii, tomów esejów i szkiców, m.in. Szmaciarze i bohaterowie (1963), Zagłoba w piekle (1965), Laur i ciało (1971), Republika mieszańców (1974), Mieczysława Jastruna spotkania w czasie (1982), Oko poematu (1991), Wiersze w gazetach 1945–1949 (1992), Rytm, czyli powinność. Szkice o książkach i ludziach po roku 1980 (1993), Mickiewicz (1996), Herbert (2001, nominacja do Nagrody Nike 2002), Grochowiak i obrazy (2002), Ruchome cele (2003), Wiersze Adama Mickiewicza (2003), Jeden dzień w socrealizmie i inne szkice (2006), TR (2013, Nagroda Literacka Gdynia 2014), Kąt widzenia. Notatki literackie (2016), Poeta Grochowiak (2019). Na łamach czasopism literackich publikował recenzje, noty krytyczne i wiersze (przede wszystkim w „Odrze”). Jego debiutancki tom poetycki Moje i twoje ukazał się w 1959 r. Kolejne to m.in. Obraz siedzącej (1963), Zabawy zimowe (1968), Dolina (1972), Podróże (1976), Światło mijania (1988), Mali mistrzowie (1993), Czas niedopełniony (1998), Stojąca na ruinie (2011, Nagroda m. st. Warszawy 2012), Rytmy jesienne (2014, finalista Nagrody Poetyckiej Orfeusz), Wiązania (2017, nominacja do nagrody Silesius 2019). Ostatnią wydaną za życia jego książką był tom wierszy Cięcie (2020). Został uhonorowany Nagrodami PEN Clubu oraz im. Kazimierza Wyki za całokształt twórczości krytycznoliterackiej i eseistycznej.
ALICJA ŁUKASIK
Ur. w 1993 r. Absolwentka polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim, studentka socjologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, autorka tomu poetyckiego Przebudzenie.
IZABELA ŁUKASIK
Absolwentka filologii polskiej UR. ROMAN MAGRYŚ Dr hab. prof. UR, pracuje w Zakładzie Literatury Staropolskiej i Polskiego Oświecenia Uniwersytetu Rzeszowskiego. Historyk literatury, krytyk i eseista. Publikował w „Res Publice Nowej”, „Frazie”, „Nowej Okolicy Poetów”. Opublikował monografie Retoryka polska w dobie oświecenia (1998) i Bohater literacki powieści stanisławowskiej. Poszukiwanie współczesnej interpretacji artystycznego fenotypu (2007), a także szereg artykułów naukowych o literaturze i teorii literatury w XVIII i XIX wieku. Ogłosił także szkice o pisarzach współczesnych, m.in. Pawle Jasienicy, Janie Darowskim i Oldze Tokarczuk. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem XVIII i członkiem Towarzystwa Naukowego w Rzeszowie. Mieszka w Boguchwale.
MAŁGORZATA ŁUKASZUK-PIEKARA
Literaturoznawca, krytyk literacki. Dr hab. prof. KUL. Kieruje Katedrą Krytyki Literackiej w Instytucie Filologii Polskiej KUL. Autorka książek: „…I w kołysankę już przemieniony płacz…” Obiit natus est… w poezji Aleksandra Wata (Londyn 1989), „Niby ja…”. Rzecz o poezji Mirona Białoszewskiego (Lublin 1997), Wizje splatane z historiami. Autobiografia liryczna poety (Lublin 2001). Współredagowała tomy zbiorowe, m.in.: Janusz St. Pasierb – poeta (Warszawa 2003), Wobec romantyzmu. Studia i szkice ofiarowane Profesor Danucie Paluchowskiej–Zamącińskiej (Lublin 2006), Polska literatura współczesna wobec romantyzmu (Lublin 2007).
Ur. w 1934 r. w Angoli, w latach 1938–1944 mieszkał w Warszawie (był więziony na Pawiaku), lata 1945–1948 spędził w Niemczech, skąd wyemigrował z rodzicami do Brazylii. Z zawodu nauczyciel i wykładowca, z powołania poeta i malarz. Zajmował się także tłumaczeniami, współpracował z pismem „Aproximações”, pisywał do prasy polonijnej. Publikuje po polsku, portugalsku i angielsku. Autor książek: Glimpses / Vislumbres (1996), Vozes / Voices (1998), Brisas / Powiewy (2000), Graniczne progi / Limiares de fronteira / Thresholds (2004), Encontros / Spotkania (2006), Asas / Skrzydła (2008), Moja droga na księżyc (2010; wersja portugalska: Meu caminho para a lua, 2010; wersja angielska: My way to the Moon – How I survived WWII, 2012), Recomeço (2014), Spojrzenia. Wiersze wybrane (2016). W 2014 r. odznaczony Medalem Prymasa Polski „za zasługi dla Kościoła i narodu”, uhonorowany Nagrodą Literacką Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie za rok 2016. Mieszka w Rio de Janeiro.
WOŁODYMYR ŁYS
Ur. w 1950 r. na chutorze w pobliżu wsi Zhoriany (okolice Lubomyśla na Wołyniu). Ukraiński prozaik, dramaturg, autor słuchowisk radiowych, dziennikarz. Po roku 1989 opublikował dziewiętnaście powieści, m.in.: Ajstry na zrubi (1991), Romana (2001), Sprzedawca losu (2002), Maska (2002), I prybude sudďa (2004), Kamień pośród sadu (2005–2007), Grafinia (2010), Solo dla Sołomii (2013). Laureat wielu ukraińskich nagród literackich, m.in. Grand Prix Koronacja słowa 2008 za powieść Ostriv Sylvestra (2008). Jego powieść Stulecie Jakowa (wyd. Клуб Сімейного Дозвілля, Charków 2010) zdobył nagrodę Wielkiej Koronacji (najlepsza książka dziesięciolecia) oraz nominację do nagrody BBC’s Best Book. Książka została w 2016 r. zaadaptowana na serial telewizyjny (reż. Bata Nedicz). Pisarz był także nominowany do Państwowej Nagrody im. T. Szewczenki. Mieszka w Łucku. Drukowany we „Frazie” fragment powieści jest prawdopodobnie pierwszym przekładem Łysa na język polski.
OLEH ŁYSZEHA
Ur. w 1949 r. w Tysmenicy. Poeta, dramaturg, tłumacz. Jako student ostatniego roku anglistyki relegowany w 1972 z Lwowskiego Uniwersytetu za druk w undergroundowym almanachu „Skrzynia” i obłożony zakazem druku, który obowiązywał do 1988 roku, służbę wojskową odbył w Buriacji. Tam zainteresował się chińską filozofią i literaturą i uczył angielskiego w wiejskiej szkole. Po powrocie do Tysmenicy pracował w zakładach futrzarskich, a w 1977 przeniósł się do Kijowa, gdzie skończył wydział filmowy w Państwowym Instytucie Sztuk Teatralnych. Pierwszy tom wierszy Łyszehy Wielki most ukazał się w 1989 roku, kolejny Śniegowi i ogniowi w 2002. W 2010 roku wyszedł tom prozatorskich utworów Przyjacielu Li Bo, bracie Du Fu, zawierający oprócz tytułowego dramatu, opowiadania, eseje i rozmowy, a w 2012 w tomie, noszącym taki sam tytuł jak debiutancki, zgromadzono jego dorobek poetycki, na który składają się 63 wiersze. W 2000 r. Łyszeha i James Brasfield dostali nagrodę PEN Clubu za przekład wybranych wierszy Łyszehy na angielski.